Morgunn - 01.06.1987, Page 77

Viss einkenni, sem Puharich tók eftir í fari þeirra, er hann
hafði til athugunar við rannsóknir sínar, gáfu honum til kynna,
að skilningshæfileikar manna örvist, ef sjálfráða taugakerfið sé
hvatt til áhrifa. (Þetta leiðir m. a. af sér hægari hjartslátt og
lægri blóðþrýsting og veldur þannig almennri slökun á sál og
líkama). í þessu ástandi eykst magn taugakerfisins að acetylc-
holini. Á meðan þetta slökunarástand varir, er einstaklingurinn
móttækilegri fyrir psi-áhrif en ella.
Hið gangstæða gerist, er óvænt viðbrögð, ótti eða áleitin hvöt
til að forða sér frá einhverju, veldur aukinni framleiðslu
adrenalins og skerpir viðbrögð sjálfráða taugakerfisins. Puhar-
ich komst að þeirri niðurstöðu, að í því ástandi aukist sending-
arhæfni manna.
Kenning hans stefnir að því, að þyngdargildin Iækki á meðan
viðtakandi nýtur slökunar,’ svið þeirra renna saman og mynda
sameiginlegt vitundarsvið, þó e. t. v. aðeins örskamma hríð.
Puharich er þeirrar skoðunar, að psi-plasmað hreyfist að öllum
líkindum hraðar en ljósið.1 2
Samkvæmt þessu myndi það vara viðtakandinn sem teygði
psi-hæfni sína til sendandans, en ekki öfugt! Hér mætti líkja að-
stöðu viðtakanda við radartæki (magnað að acetylcholini), sem
stefnir sjónþreifun sinni svo langt sem hún nær allt um kring og
sinnir aðeins þeim merkjum, sem á einhvern hátt er stefnt að
því (sendingarorkan myndi þar vera adrenalin), og þá einkum
ef þar eru fyrir hendi skilingsrík viðhorf og, eða, ef þetta andlag
„er ekki í lagi“ - svo sem ef það er haldið skyggnihugboði urn
yfirvofandi hættu eða ófarir.
Petta veitir einnig skýringu á því, af hverju Puharich álítur að
tilraunir á sviði ESP - dulhæfni - muni reynast árangursríkari,
ef viðtakandi er í þyngd.arleysisástandi, eins og til dæmis í geim-
skipi. Til þess að láta að nokkru reyna á þessi kenningu sína,
1 Hin sjaldgæfu fyrirbæri um sjálfstætt svif hluta (levitation), sem talið er geta borið
að höndum við dáíeiðslu og í trúarlegu algleymi, mega teljast styðja þessa kenningu.
Hlutur, sem svífur sjálfstætt, virðist ekki um sinn háður þyngdarlögmálinu.
2 Afstæðiskenningin heldur því fram að efnisgerður hlutur geti ekki farið fram úr
hraða ljóssins.
MORGUNN
75