Morgunn - 01.06.1987, Blaðsíða 73

og sú manneskja, sem þær hafa fylgt, hverfur á brott. Sem betur
fer fyrir slíka unglinga, fylgja þessar ásóknir þeim sjaldnast frá
einum stað til annars. í flestum tilvikum virðast nýtt umhverfi
og ný lífsáhrif eyða orsökunum að hinni fyrri „margþrungnu
samþjöppun" efnisaðlægðrar, sálrænnar orku. Um svokallaða
efnislæga iniðla, sem þroskað hafa með sér slíka hæfileika,
gegnir öðru máli. Ræðum það betur síðar.
f>að má telja sennilegt, að PK (psycholinesis, hughreyfiorka)
og ESP (extra-sensory perception, dulhæfni) séu náið samtvinn-
uð. Á árinu 1966 tókst þýska dulsálkönnuðinum, Bender pró-
fessor, að ná fram sérlega góðum árangri á sviði dulskynjana, er
hann gerði slíkar tilraunir með dreng, sem reimleikafyrirbærum
olli. En reyndin varð sú, að dulskynjunarhæfileikar drengsins
hurfu, jafnskjótt og geðrænum truflunum hans hafði verið eytt.
Hér hefur verið rætt um óvænt fyrirbæri af þessu tagi, en það
verður ekki betur séð, en að einnig sé til sú hughreyfiorka, sem
skapa megi af ráðnum hug. Allar götur frá árinu 1934, tóku þau
dr. Rhine og eiginkona hans að kanna það, hvort það gæti ekki
hugsast, að maðurinn gæti, auk þess að skynja eitt og annað
með aðstoð einhvers annars en líkamlegra skilningavita sinna,
einnig haft áhrif á eitt og annað, þ. e. a. s. í rauninni beitt dul-
rænum hæfileikum sínum í öfuga átt. Til slíkra tilrauna lá hendi
næst að nota kasttening. Þegar tengingum var varpað í tilrauna-
skyni, var þar hægurinn nærri að meta árangurinn tölulega séð
og þess utan gat teningskastið verið hin besta dægrastytting og
skemmtun, sem margir voru fúsir til að taka þátt í, ekki síst, ef
þess kynni að reynast einhver von, að þeir gætu ráðið nokkru
um velgengni sína í leiknum.
Það varð og skammt að bíða að tengingum var kastað við
Duke-háskólann og við það beitt hinuin fjölbreytilegustu að-
ferðum. Byrjað var með einum teningi, síðan tveimur, en áður
en langt um leið, var hvorki meira né minna en 96 tengingum
varpað í senn, ýmist með handafli eða úr þar til gerðri snúnings-
og kastvél. Dr. Rhine fannst ýmislegt athyglisvert við þær
niðurstöður, sem þar komu fram, en taldi þær á hinn bóginn
ekki svo afgerandi, að rétt væri að birta neitt um þær að svo
komnu máli.
MORGUNN
71