Morgunn - 01.06.1987, Blaðsíða 45

þótti áhrif þess óstöðug, fór hann í þess stað að nota annað og
ódýrara koltjörulitarefni sem heitir, pinacynol og er öruggara í
meðferð. Hann áleit, að geislasviðið kringum mannslíkamann
yrði sýnilegt vegna þess, að platan gerði augað næmt fyrir há-
tíðnibylgjum. Árið 1937 gaf hann út bókina „Geislasvið manns-
ins - eiginleikar þess og uppruni,“ (The Orgin and Properties of
the Human Aura) þar sem hann skýrir frá uppgötvunum sínum.
Árið 1910 fékkst japanski prófessorinn Fukurai, við Imperial
háskólann í Tokyo, um tíma við rannsóknir á skyggni og því,
sem hann nefndi „hugsanaskyn“. Eftir þriggja ára rannsóknir
gaf hann út bókina „Hugsanaskyn og skyggni“ (Clairvoyance
and Thoughtography), en bókin vakti svo mikla andúð að hann
varð að hverfa frá starfi sínu við háskólann og setjast að í öðr-
um landshluta. Kenndi hann þar síðan við annan skóla þar sem
honum gafst í næði tími til að sinna áhugamálum sínum og
rannsóknum.
Á meðal þeirra, sem hann rannsakaði, var japanska stúlka
Ikuko, sem gædd var þeim eiginleika að geta látið hugmyndir
sínar birtast á ljósmyndaplötu, án þess að neitt annað kæmi þar
nærri. Prófessor Fukurai prófaði þetta sama hjá fleira fólki, sem
einnig sýndi svipaða hæfileika, en hjá henni komu þessar mynd-
ir skýrast fram. Margt af þessu fólki sýndi einnig þann hæfileika
að geta lesið gegnum lokað umslag. Ekki er vitað til þess að
aðrir hafi haldið rannsóknum Fukurais áfram.
Á 4. tug þessarar aldar hóf dr. McDougall við Dukeháskól-
ann í Bandaríkjunum tilraunir á hæfileikum til æðri skynjunar
og var það í fyrsta sinn sem viðurkennd opinber stofnun lagði
fram fé til slíkra rannsókna þar í landi. Rannsóknaráætlun sína
miðaði McDougall við mjög takmarkað svið og var hún afar
nákvæm í öllum atriðum. Samstarfsmaður hans, dr. Rhine, hélt
seinna áfram þessum rannsóknum og notaði hann sömu rann-
sóknaraðferðir og McDougall hafði gert. Eftir dr. Rhine hafa
komið út margar bækur um þetta efni.
Við tilraunirnar í Duke-háskóla kom í ljós að oft átti sér stað
beint hugsanasamband milli þátttakenda í tilraununum. Tals-
verð vinna var lögc í að sannreyna sérstaka tegund HSP-hæfi-
leika, sem nefndir eru „psycho-kinesis“ (hughreyfiorka). Dr.
MORGUNN
43