Morgunn - 01.06.1987, Blaðsíða 68

Þegar doktorinn var kominn til gestgjafa sinna, útskýrði hann
þennan leik sinn fyrir drengjunum og foreldrum þeirra. Þá lét
hann þá Glyn og Ieuan setjast hvorn við sinn endann á löngu
borði, en á það mitt setti doktorinn ferðakoffort sitt, þannig að
drengirnir sáu ekki hvor til hins. Til þess að ýta sem best undir
áhuga þeirra á leiknum, hét hann þeim verðlaunum, ef þeir
stæðu sig vel - einum skildingi, ef 9 svör þeirra af 25 yrðu rétt,
tveimur skildingum fyrir tíu rétt og þannig áfram.
Það er skemmst frá að segja, að þarna tókst drengjunum svo
vel, að dr. Soal fékk strax ástæðu til að iðrast þess hve háum
launum hann hafði heitið þeim, enda nam skuld hans við hvorn
drengjanna fyrir sig 15 enskum pundum og 13 skildingum er
hann fór! Þetta fjármálaöngþveiti „var öllum til ánægju, Ieystu
með 5 punda greiðslu til hvors drengs fyrir sig,“ segir Soal.
Er dr. Soal kom þarna næst í heimsókn, endurskoðaði hann
því launaskrá sína, en var allt að einu svo ógætinn að lofa
drengjunum 1 ensku pundi í hvert sinn sem þeir gæfu 18 rétt
svör af 25. Til skamms tíma hafði slíkur árangur verið talinn
nánast óhugsanlegur og til marks um það má geta þess, að um
miðjan fjórða tug aldarinnar hafði einhver heitið hverjum
þeim, sýndi þann árangur undir nánu eftirliti, 500 pundum að
launum. Enda kom það líka flatt upp á Soal að drengirnir sýndu
þennan árangur iðulega á næstu tólf mánuðum og bættu þar um
betur. Komust þeir meira að segja upp í 25 rétt svör, svo að þar
varð á engan veg lengra komist.
Brátt bætti Soal mjög um hinar fyrstu, frumstæðu aðstæður
við þessar tilraunir. Jafnskjótt og hann kom aftur til London,
átti hann símtal við starfsbróður sinn, H. T. Bowden, sem hafði
hlotið menntun í Cambridge og var kennari í eðlisfræði, og bað
hann að skerppa til Wales og gera sjálfstæða könnun á þessum
hæfileikum drengjanna. Viku síðar sendi Bowden Soal kort,
þar sem hann lýsti því af mikilli hrifningu að drengirnir hefðu
gefið frá 17 til 25 rétt svör undir eftirliti hans.
Næsta sumar voru drengirnir beðnir um að taka þátt í utan-
hússtilraun, er haldin skyldi á engi skammt frá þorpi þeirra. Þar
voru þeir látnir sitja við borð, og voru það í um það bil 30 metra
fjarlægð hvor frá öðrum. Þetta gerðist 28. júlí 1956 og þar gáfu
66
MORGUNN