Morgunn - 01.06.1987, Blaðsíða 26

og rökin sem vinna meö tilveru í líkama vinna á sama hátt fyrir
tilvist án líkama (eöa eins illa).
Ástæöan fyrir því að fólk skilur ekki þessa samlíkingu er aö
það hefur ekki hugleitt nægilega um sambandið milli heila og
sálar eins og það kemur fram, í venjulegu fólki. Þegar menn
átta sig á því að sálir í líkama eru ekki „eðlilegt11 fyrirbæri í vís-
indunum (Para-normal) og orkan sem þær nota til að tengja
milli anda og efnis er á sama hátt para-normal, þá hverfa allir
erfiðleikar við að skilja að sál, í líkama og sál án líkama.
Óneitanlega þurfa sálir líkama til að ná sambandi við aðra sálir
(þær þurfa ekki sinn eigin líkama, hvaða líkami sem er dugar)
en sálir þurfa kannski „þeirra“ eigin líkama ef um er að ræða að
einkenna sjálfan sig fyrir öðrum en að þessu leyti eru sálir í lík-
ama líkt settir og sálir án líkama. Hvorki sálir í eða án líkama
geta haft beint samband sín á milli.
Báðir hafa sömu orkuna en vegna einangrunar eru sömu erf-
iðleikarnir hjá báðum að ná öryggi í hverjir þeir voru í fortíð-
inni. Pessi skortur á áreiðanleika gerir sumum mögulegt að
segja trúgjörnum æfintýrasögur, en við þurfunt ekki að örvænta
um skilning á hugmyndinni um sálir án líkama né um einkenni
þeirra að þekkja sjálfa sig.
Höfundur er prófessor viö heimspekideild Háskólans í Dela-
were, Newark í Bandaríkjunum.
Þýtt hefur Sigurbjörn Svavarsson.
24
MORGUNN