Morgunn - 01.06.1987, Blaðsíða 28

nokkur orð við Shermann, sem þegar sá að honum lá eitthvað
á hjarta, og síðan trúði hann honum fyrir því, sem skeð hafði.
„Ég hafði verið haldinn einhverjum óljósum kvíða og ef til
vill hefur það verið ástæðan fyrir því, sem skeði þessa síðdeg-
isstund, þó að ég telji það engan veginn víst. Ég sat við skrif-
borðið í skrifstofu minni og var að fletta ýmsum embættisskjöl-
um, þegar ég fékk skyndilega einskonar hugboð og mér varð lit-
ið upp. Sá ég þá standa frammi fyrir mér konu, óvenjulega
fagra.
Ég varð ekki lítið undrandi yfir þessari óvæntu heimsókn
því að skömmu áður hafði ég gefið ströng fyrirmæli um að
hleypa engum inn á skrifstofu mína þar sem ég vildi fá að vera
í friði þessa stund. Vegna undrunar gat ég ekkert sagt, en þegar
ég bar upp spurningu mína um ástæðuna fyrir návist hennar,
svaraði hún engu. Ég endurtók spurninguna, en án árangurs; ég
spurði í þriðja og í fjórða sinn, en fékk ekkert svar að öðru leyti
en því að mér virtust augabrúnir hennar lyftast lítið eitt um leið
og hún horfði á mig. Undarlegar tilfinningar fóru að bæra á sér
hið innra með mér. Ég reyndi að segja eitthvað, en það gat ég
heldur ekki. Einhver dularfullur og ómótstæðilegur máttur
hafði náð valdi yfir mér og hið eina, sem ég gat gert, var að ein-
blína máttvana á þessa einkennilegu veru, sem stóð fyrir fram-
an mig. Ég fann nú að einhver dularfull breyting átti sér stað,
það var eins og allt fylltist smátt og smátt af ósýnilegu lífi í
kringum mig og geislandi birta færðist yfir allt umhverfið. Mér
virtist eins og allir hlutir væru að leysast upp í eitthvað létt og
loftkennt og veran undarlega varð enn skýrari fyrir sjónum
mínum en áður. Mér fannst skyndilega eins og ég væri að því
kominn að deyja eða öllu heldur eins og ég hafði hingað til
ímyndað mér að dauðastundin væri. Ég gat ekkert hugsað
lengur, en sat fullkomlega stjarfur og starði á hinn ókunna gest.
Nú heyrðist rödd, sem sagði: „Sonur lýðveldisins, líttu á,“ og
um leið rétti veran fram höndina og benti til austurs. Ég sá ein-
kennilega hvíta móðu rísa hverja upp af annarri fyrir framan
mig í nokkurri fjarlægð, en brátt tók hún að leysast sundur og
þá birtist mér undarleg sýn. Ég sá öll lönd jarðarinnar breiðast
út fyrir framan mig: Evrópu, Ameríku, Asíu og Afríku. Á milli
26
MORGUNN