Morgunblaðið - 22.02.2009, Blaðsíða 42

42 Umræðan
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 22. FEBRÚAR 2009
Til fundar við sjálfstæðismenn
Nánari upplýsingar um fundina og félagsstarf Sjálfstæðisflokksins má finna á heimasíðu flokksins, www.xd.is, eða í síma 515 1700.
Geir H. Haarde, formaður Sjálfstæðisflokksins, heldur fundi
út um allt land á næstu tveimur vikum þar sem farið verður
yfir stjórnmálaviðhorfið og verkefnin framundan.
Mánudagur 23. febrúar
Akureyri - fundur að Kaupangi kl. 20.
Þriðjudagur 24. febrúar
Húsavík - fundur að Veitingastaðnum Salka kl. 11.30.
Siglufjörður - fundur á Allanum við Aðalgötu kl. 17.00
Sauðárkrókur – fundur á Ljósheimum (2km frá Króknum) kl. 20.00
Miðvikudagur 25. febrúar
Skagaströnd – morgunfundur kl. 08.15
Fimmtudagur 26. febrúar
Reykjanesbær - fundur í Sjálfstæðishúsinu kl. 20
Fundirnir í fyrstu vikunni í mars verða auglýstir síðar.
11.
Sólin ekki sinna verka sakna lætur,
jörðin undan grímu grætur,
grasabani, komdu á fætur.
Þ
essa morgunvísu orti Sigurður Breiðfjörð,
sá dáði gleðigjafi fátækrar þjóðar fyrr á
tíð.
Vísan er kveðin um sláttinn. Þá þurfti
að taka daginn snemma og vinna ósleiti-
lega meðan birtu naut. Og stundum lengur.
Nú skín sumarsólin á öðruvísi slægjulönd og
vinnubrögð en fyrrum.
Enginn ber lengur ljá í gras eða rakar með hrífu.
Enginn þarf að sæta, binda, hengja bagga á klakk og
reiða síðan heim í heygarð.
Um þetta snerist lífið um sláttinn í sveitum lands-
ins í mínu ungdæmi og lengi fram eftir ævi minni.
Mestu annir ársins voru heyannir. Þá var bjargræð-
istíminn svo nefndur. Mikil tíð í lífi fólks og í minning-
unni.
Nú er kominn annar svipur á mannlífið og lífsbar-
áttuna.
En ekki get ég séð að sólin hafi breytt um svip eða
verklag, þó að búið sé að umbylta svo miklu af því,
sem blasir við augum hennar í mannabyggðum. Þó
sýnir hún nú sem fyrr margvísleg svipbrigði, sem
gott er að mega njóta. Fyllilega eins gott og forðum
fyrir löngu og alla tíð. Hún gefur mér engin merki um
það, að hún sé orðin leið á mér, þó að hún hafi verið
að sóa töfrum sínum á mig í öll þessi ár.
Sjálfsagt þarf hún að umbera margt fleira miður
skemmtilegt, þar sem hún horfir á jörðina vera að
veltast frammi fyrir sér um leið og hún, jörðin hennar
litla, þiggur dægrin eitt af öðru.
Nú er ég hér að masa um sólina eins og hún skynji
og hugsi. Slíkt gerir maður oft ósjálfrátt og er gott
gaman. Líklega er maður þá óvitandi að renna huga
lengra og hærra en til sólar. Það er mjög gott og heil-
næmt að gera slíkt vísvitandi, með vilja.
Oft hefur Guði verið líkt við sólina. Hún getur
sannarlega minnt á hann, þó að hún sé enginn guð.
Jesús Kristur er sú „lífsins sól“, sem ljómar í
myrkrum. Hann er sú „páskasólin björt og blíð“, sem
boðar eilífan dag. Andi hans er sú hvíta eða him-
inskæra sól, sem lýsir hverju hjarta í mark.
Þannig vitnar sr. Valdimar Briem í kunnum og
kærum sálmum, sem eru helgaðir mestu hátíðum
kristninnar, jólum, páskum og hvítasunnu.
Sjálfur segir Jesús: „Ég er ljós heimsins. Sá sem
fylgir mér mun ekki ganga í myrkri heldur hafa ljós
lífsins.“
Sigurdagur hans, fyrsti dagur hverrar viku, er
sunnudagur, dagur þeirrar sólar, sem er hann. Upp-
risa hans var sú sólarupprás yfir allri tilveru, sem
tryggir eilífan sigur að lyktum yfir öllu myrkri.
Frá þínum ástareldi
fá allir heimar ljós
segir Davíð Stefánsson við Krist krossfesta.
Já, þetta er vissa og líf kristinnar trúar, að Guð hafi
í Kristi unnið þann sigur, sem tryggir það, að eldur
eilífrar ástar hans geri alla heima bjarta að lokum.
Mikil er þessi trú. Og ótrúleg. Hver veit ekki það?
Hvaða rök, hvaða skýringar duga til þess að gera
játningar eða staðhæfingar sem þessar trúverðugar?
Það má spyrja á móti: Hvaða rök og skýringar þarftu
að fá til þess að geta notið sólar? Er þér nokkur nauð-
syn að fá rækilegar útlistanir á eðli hennar og áhrif-
um til þess að geta þegið það, sem hún hefur að gefa?
Eða þegar þú mætir mannlegu ástarauga þannig að
það yljar þér um hjartarætur og gerir bjartara í
barmi þínum, hvaða rök spyrðu um þá, hvaða skýr-
ingar þarftu til þess að þiggja og tileinka þér slíka
gjöf og blessun?
Staðreyndin er sú, að allt sem er dásamlegast er
einmitt ótrúlegt. Jafnvel óskiljanlegt.
Ef eitthvað mikilfenglegt og fagurt snertir þig
þannig, að þú verður hrifinn, gagntekinn (ég vona að
þú hafir einhver kynni af slíkri reynslu!), þá ertu að
mæta og reyna eitthvað, sem krefst ekki skilnings,
aðeins þakklátrar viðtöku.
Ég er ekki með þessum orðum að gefa í skyn, að
trú og trúarlíf sé borið uppi af sterkum hughrifum.
Því fer fjarri. Ég er aðeins að minna á, að krafan um
skýringar (svo sjálfsögð sem hún er til réttra nota) á
ekki við um allt.
Leit og svör
Sigurbjörn
Einarsson
» Jesús Kristur er sú „lífsinssól“, sem ljómar í myrkrum.
Hann er sú „páskasólin björt og
blíð“, sem boðar eilífan dag.
Andi hans er sú hvíta eða himin-
skæra sól, sem lýsir hverju hjarta í
mark.
Pistlar sr. Sigurbjörns
Einarssonar, sem Morg-
unblaðið birti á sunnu-
dögum á síðasta ári,
vöktu mikla ánægju
meðal lesenda. Um það
samdist, milli sr. Sig-
urbjörns og Morg-
unblaðsins, að hann
héldi áfram þessum
skrifum og hafði hann
gengið frá nýjum
skammti áður en hann
lést.
annars lendir þú bara í tukthúsinu.“
Og vissulega á ég bréf frá ráðherr-
um og þingmönnum þar sem mér er
hótað eldi og brennisteini. Óhemj-
umörg eru einnig þau bréf, símtöl,
tölvupóstar og þakkir fólks á förn-
um vegi sem af skrifum mínum hafa
sprottið, fólks sem þorði ekki sjálft
að tjá sig opinberlega vegna hættu
á að verða fyrir meingerðum valda-
manna. En ég var hvattur til að
skrifa áfram, skrifa meira, en síðan
fylgdi oft: Þú mátt ekki hafa þetta
eftir mér.
Áhrifamikill ræðustóll
Ég fæ seint fullþakkað hugrekki,
víðsýni og umburðarlyndi Morg-
unblaðshöfðingjanna Matthíasar og
Styrmis, því sjaldnast var ég að
taka undir þær skoðanir eða leggja
þeim einstaklingum lið sem mestra
vinsælda nutu á ritstjórn þessa
málgagns hægri aflanna. Þegar
Skotvís ætlaði með atbeina rík-
issaksóknara að koma mér bak við
lás og slá vegna meintrar morðhót-
unar í garð umhverfisráðherra
skaut Styrmir fyrir mig skildi.
Borgfirskum íhaldsklerki fannst ég
ekki skrifa og yrkja nógu vinsam-
lega um Davíð og vildi að ég yrði
bannfærður í Morgunblaðinu. Ekki
var orðið við því né heldur þegar
Framsóknarmafían truflaðist vegna
vísu um Finn Ingólfsson.
En mér hafa orðið á slæmar yf-
irsjónir, eins og þegar Samfylk-
ingin var í burðarliðnum og ég
hvatti til stuðnings við hana í grein
sem nefndist „Sameinaðir stöndum
vér, sundraðir föllum vér“. Þá nán-
ast rigndi yfir mig samsinnandi við-
brögðum og sérstaklega man ég
eftir konu sem grátklökk þakkaði
mér fyrir þennan vegvísi. Þó seint
sé vil ég biðja hana og aðra þá sem
orð mín kunna að hafa haft áhrif á
afsökunar á hvað mér missýndist
þarna. Annað og lýsandi dæmi um
meint áhrifavald Morgunblaðsins
er að eftir síðustu alþingiskosn-
Mogginn er á vonarvöl,
villtar geisa sóttir.
Sigmunds missir, kreppukvöl
og Kolbrún Bergþórsdóttir
Ég er Morgunblaðsvinur og hef
verið það lengi. Blaðið er nú í gjör-
gæslu afturgengins Glitnis og eng-
inn veit á þessari stundu hvort það
lifir eða deyr. Af þessu tilefni lang-
ar mig til að minnast á fáein atriði
úr samskiptasögu minni við Mbl. og
síðan að minna á hið
fornkveðna að „vinur
er sá er til vamms seg-
ir“.
Hrædd þjóð
í þöggunarlandi
Ungur fór ég að
skrifa í blöð og hef síð-
ustu áratugina oftast
fengið inni á síðum
Morgunblaðsins þegar
mér hefur ofboðið
græðgi, eigingirni og
siðblinda hinna svo-
kölluðu stjórnmálaleiðtoga og tagl-
hnýtinga þeirra. Mörg-
um hefur þótt ég vera
óhæfilega stóryrtur og
nafngiftir eins og ban-
analýðveldi, spilling-
ardíki og ormagryfja
fjarri öllum sanni í
þessu til skamms tíma
spillingarlausasta
landi jarðarkringl-
unnar.
„Oft má satt kyrrt
liggja,“ sagði móðir
mín. „Láttu þér nú
nægja að farga fer-
fættum meindýrum á heimaslóðum,
ingar hringdi í mig öskureiður
framsóknarmaður og taldi að ég
hefði með skrifum mínum í Morg-
unblaðinu haft af flokknum eitt til
tvö þingsæti og þar með áframhald-
andi ríkisstjórnaraðild.
Ritstjóraafglöp
Fyrsta júní síðastliðinn kom Ólaf-
ur Stephensen í ritstjórastól og lét
það verða eitt af sínum fyrstu verk-
um, væntanlega í sparnaðarskyni,
að kasta fyrir borð Sigmund teikn-
ara úr Eyjum, þeim frábæra lista-
manni sem langtímum saman hefur
verið beittasta valdstjórnarand-
staða þjóðarinnar. Það þætti nú
ekki merkilegur bóndi sem byrjaði
á því að skera af fóðrum bestu
kúna, afurðamestu ána eða liprasta
reiðhestinn. Og svo bætti Ólafur um
betur með því að hafa í farteski sínu
Kolbrúnu Bergþórsdóttur sem
strax í miðopnupistli 9. júní taldi
það óþarfa öfundsýki hjá fólki að
amast við því þótt sumir væru á of-
urlaunum, svona tveimur milljónum
á mánuði. Í haust hefur svo þessi
glámskyggna kona ítrekað notað
þennan sama vettvang til að ausa
skömmum og skætingi yfir þær
tugþúsundir sem tekið hafa þátt í
mótmælum og borgarafundum.
Með þessu er mér sem mótmæl-
anda og Morgunblaðskaupanda,
blóðgjafa og vini freklega misboðið.
Miðopnan hefur frá fornu fari verið
ásjóna blaðsins og þungamiðja. Illa
innrættir og varla sendibréfsfærir
einstaklingar sem ekki skara fram
úr á neinu sviði nema þá helst í
grunnfærni og leiðindum eiga þang-
að ekkert erindi.
Síðan hrunið varð í haust hefur
Morgunblaðið tvímælalaust verið
fyrirtaks byltingarmiðill og átt
drjúgan þátt í því að vanhæf rík-
isstjórn hefur hrökklast frá og
Austuvallarstjórnin tekið við. Nú
tala sjálfstæðismenn um að „ná
vopnum sínum“ og þar er Morg-
unblaðið efst á lista. Dekur þess við
„mótmælendahyski og skemmd-
arverkaskríl“ verði ekki lengur þol-
að. Vonandi tekst Vilhjálmi Bjarna
og félögum að bjarga okkur les-
endum frá íhaldsófreskjunni. Ég
vona líka að þeir kippi Sigmund inn
fyrir borðstokkinn og fari með Kol-
brúnu eitthvað afsíðis.
Svo óska ég Morgunblaðinu góðs
bata og farsældar í framtíðinni.
Morgunblaðið á heljarslóð
Indriði Aðalsteinsson skrifar
um samskipti sín við þjóðina og
Morgunblaðið
Indriði Aðalsteinsson
» Borgfirskum íhalds-
klerki fannst ég ekki
skrifa og yrkja nógu
vinsamlega um Davíð og
vildi að ég yrði bann-
færður í Morgun-
blaðinu. Ekki var orðið
við því …
Höfundur er bóndi á
Skjaldfönn v/Djúp.