Morgunblaðið - 22.02.2009, Blaðsíða 44

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 22. FEBRÚAR 2009
Í fermingarblaði Morgunblaðsins er fjallað um allt
sem tengist fermingunni og fermingarundirbún-
ingnum ásamt því hvernig þessum tímamótum í lífi
fjölskyldunnar er fagnað. Blaðið í ár verður sérlega
glæsilegt og efnismikið.
Meðal efnis:
• Veitingar í veisluna – heimatilbúnar eða keyptar
• Mismunandi fermingar
• Skreytingar í veisluna
• Veisluföng og tertur
• Fermingartíska, stelpur og strákar
• Fermingarförðun og hárgreiðsla
• Fermingarmyndatakan
• Fermingargjafir – hvað er vinsælast?
• Hvað breytist við þessi tímamót í lífi barnanna?
• Hvað merkir fermingin?
• Viðtöl við fermingarbörn
• Fermingarskeytin
• Ásamt fullt af spennandi fróðleiksmolum
Fermingarblaðið verður borið út á hvert
einasta heimili á höfuðborgarsvæðinu
ásamt nágrannabyggðum.
Allar nánari upplýsingar veitir Katrín
Theódórsdóttir í síma 569 1105 eða
kata@mbl.is Tekið er við auglýsingapönt-
unum til kl. 16.00, mánudaginn 2. mars.
fermingar
kemur út föstudaginn 6. mars
Efnismikið sérblað Morgunblaðsins um
– meira fyrir auglýsendur
Fáðu þér áskrift á
mbl.is/askrift
NÚ STANDA
stjórnmálaflokkarnir
frammi fyrir því
ábyrgðarmikla verki
að velja frambjóð-
endur á lista fyrir
kosningar til Alþingis.
Aðferðirnar sem þeir
beita eru breytilegar.
Einhverjir notast við
uppstillingar en aðrir
viðhafa prófkjör.
Óháð því hvaða aðferðir eru not-
aðar, þá bera stjórnmálaflokkarnir
ríka ábyrgð á því hver hlutur
kvenna verður á listunum og þar
með hver hlutur kvenna verður á
Alþingi að kosningunum loknum.
Þessa ábyrgð þurfa þeir að axla.
Við erum flest sammála því að
jafnrétti kynjanna sé einn af horn-
steinum lýðræðisins og að það sé
brýnt samfélagslegt verkefni að
tryggja jafnan hlut kynjanna í
valda- og áhrifastöðum. Í umróti
síðustu mánaða hefur gagnrýni á
skertan hlut kvenna við stjórnvöl-
inn í samfélaginu verið hávær og
margir lýst þeirri skoðun að valda-
ójafnvægið milli kynjanna eigi þátt
í þeim þrengingum sem að okkur
steðja. Frá samfélaginu hefur
komið skýr krafa um að end-
urreisn þess þurfi að hvíla á virð-
ingu fyrir jafnrétti kynjanna og að
leiðrétta verði rýran hlut kvenna á
Alþingi. Stjórnmálaflokkarnir,
kjósendur þeirra í prófkjörum og
kosningum og konur
sjálfar þurfa að svara
þessu kalli.
Bakslag
Sú skoðun er út-
breidd að hægt og bít-
andi þróist samfélagið,
næstum sjálfkrafa, í
átt til aukins jafn-
réttis. Því miður er
það ekki alltaf svo.
Eftir alþingiskosning-
arnar 1999 varð hlutur
kvenna á Alþingi 35%
og hafði aukist um
heil 10% frá því fjórum árum áður.
Þennan árangur tókst ekki að
verja í kosningunum 2003, en þá
hrapaði hlutur kvenna aftur niður í
30%. Við síðustu alþingiskosningar
varð hann 31,7%. Þetta gerðist
þrátt fyrir að konur hafi sjálfar
sótt í sig veðrið. Árið 2003 voru
þær 43% frambjóðenda, en 47%
2007. Líkurnar á því að kven-
frambjóðandi næði sæti á Alþingi
minnkuðu sem sagt milli þessara
tvennra kosninga. Skýringin er
einfaldlega sú að kvenframbjóð-
endum var skipað skör neðar á
framboðslistunum en áður og karl-
ar náðu frekar að raða sér í örugg
sæti.
Svörum kallinu
Þessu verðum við að breyta!
Stjórnmálaflokkarnir þurfa refja-
laust að setja sér skýr markmið
um að jafna hlut kynjanna á Al-
þingi. Fyrsta skrefið til þess er að
hvetja konur til að gefa kost á sér
til jafns við karla og skipa þeim of-
ar á lista en verið hefur. Stjórn-
málaflokkarnir þurfa ekki síst að
finna leiðir til að útgjöldum fram-
bjóðenda verði stillt í hóf. Þetta er
sérstaklega brýnt nú, vegna þess
að leiða má að því líkur að versn-
andi efnahagur heimilanna geti latt
konur fremur en karla til að gefa
kost á sér. Þær vilji síður efna til
útgjalda ef andstreymið er meira
og líkurnar á að þær raðist kerf-
isbundið neðar körlum á lista
meiri.
Í dag, á konudaginn, er vel við
hæfi að minna á þá mikilvægu bar-
áttu sem framundan er við að
rétta hlut kvenna. Ég hvet for-
svarsmenn stjórnmálaflokkanna til
að tryggja jafnræði kynjanna við
uppröðun á listum og brýni konur í
hvaða flokki sem er að berjast fyr-
ir því að svo verði í reynd. Okkur
öllum er það nauðsynlegt að sjón-
armið, reynsla og þekking beggja
kynja nýtist að jöfnu við end-
urreisn samfélagsins.
Konur í örugg sæti
Ásta R. Jóhann-
esdóttir skrifar um
jafnræði kynjanna
» Stjórnmálaflokk-
arnir þurfa refja-
laust að setja sér skýr
markmið um að jafna
hlut kynjanna á Al-
þingi.
Ásta Ragnheiður
Jóhannesdóttir
Höfundur er félags- og trygginga-
málaráðherra en undir hann heyra
jafnréttismál.
GUNNAR Á.
Gunnarsson skrifar í
Morgunblaðið mánu-
daginn 19. janúar sl.
grein um það sem
hann kallar skipu-
lags- og umhverfis-
slys í Mýrdal. Í
greininni er svo mikið
af órökstuddum full-
yrðingum og rangfærslum að ekki
er hægt að láta henni ósvarað.
Sérstaklega fyrir það að hann
reynir að gera þetta að stórmáli
sem jafnvel varði alla þjóðfélags-
þegna.
Það er auðvitað dapurlegt að
grípa til þess að sverta ímynd
þessa svæðis og íbúa þess til þess
að ná fram markmiðum sem fáir
heimamenn skilja. Það er að vísu
eitt sem varðar miklu fyrir aðra
en heimamenn og það er umferð-
aröryggi á hringveginum. Enginn
sem lítur hlutlaust á þann þátt
efast um yfirburði þessarar fyr-
irhuguðu veglínu hvað það áhrær-
ir. Auk þess mun hringvegurinn
styttast um 4 km. En ekki 2-3 eins
og Gunnar Ágúst heldur fram.
Hann byrjar grein sína á að telja
upp landkosti svæðisins og þar er
ég honum alveg sammála. En að
þetta fyrirhugaða vegstæði verði
eitthvert umhverfisslys er hrein-
asta firra og enn eitt dæmið um
að ofvirkir umhverfissinnar vinna
oft gegn sínum góða málstað með
einhverri óskiljanlegri bókstafstrú.
Tökum nokkrar fullyrðingar og
skoðum þær nánar: GÁG segir að
vegurinn muni kljúfa tugi jarða.
Staðreyndin er sú að veglínan,
sem allur meginþorri heimamanna
telur besta kostinn fer aðeins að
einhverju leyti yfir land sautján
jarða og jarðarparta. Nánast ekk-
ert ræktað land fer undir auk þess
sem vegurinn mun liggja að mestu
við endamörk
jarðanna sem eiga
land að Dyrhólaósi.
Þar telur Gunnar
Ágúst að verði stór-
kostleg röskun á
fuglalífi þar sem farið
verði yfir leirur Óss-
ins. Undirritaður sem
var áður fyrr virkur
skotveiðimaður en nú
áhugasamur fugla-
ljósmyndari er alveg
á annarri skoðun.
Á þessu svæði
verpir sáralítið af fugli en far-
fuglar hafa þar að sjálfsögðu við-
komu. Eins og allir vita sem fylgj-
ast eitthvað með fuglalífi óttast
fuglar ekki bílaumferð. Þvert á
móti virðast margar tegundir
fugla heldur sækja í að vera í ná-
grenni mannsins til að fá frið fyrir
vargfugli og ref.
Núna „liðast þjóðvegur eitt með
hæðum um lága hálsa“ segir
Gunnar Ágúst en ef hann flyst að
suðurmörkum þessa sama svæðis
er hann allt í einu orðinn að hrað-
braut, sem ógnar fjörum, votlendi
og griðlöndum manna og fugla.
Svona málflutningur kann að
ganga í þá sem ekki eru hér kunn-
ugir en verður vart annað en að-
hlátursefni heimamanna og þeirra
sem þekkja staðhætti. Ég get tek-
ið undir það með Gunnari að land-
brotið í Víkurfjöru er mikið
áhyggjuefni og illt til þess að vita
ef okkar fræga svarta sandfjara er
að hverfa. En staðreyndin er sú
að ef heldur fram sem horfir þarf
að verja þorpið með grjótgarði
hvort sem vegur kemur sunnan
þess eða ekki.
Um hæð þess garðs vitnar GÁG
í Siglingastofnun sem telur að
garðurinn þurfi að vera umtals-
vert hærri ef þjóðvegurinn lægi
innan hans. Eftir því sem ég best
veit eru þær skoðanir allar byggð-
ar á sjólagi á Surtseyjarsundi en
ekki því sem blasir við augum
okkar heimamanna, sem hér hafa
fylgst með sjónum í áratugi. Þeim
útreikningum tek ég með miklum
fyrirvara. Ekki er hægt að lesa
annað út úr þessum skrifum en að
ferðaþjónustan biði óbætanlegt
tjón ef af þessu yrði. Jafnvel á
landsvísu. Það vill nú þannig til að
skrifari þessarar greinar vinnur
að stórum hluta við ferða-
mannaþjónustu og þekkir fjöldann
allan af leiðsögumönnum auk þess
að tala við hundruð útlendinga og
leiðbeina þeim um næsta ná-
grenni. Langmest er spurt um
hvaða leiðir skuli fara til að kom-
ast á áhugaverðustu staðina.
Verði af þessum framkvæmdum
er ég þess fullviss að það yrði
ferðaþjónustunni á svæðinu mikil
lyftistöng. Þetta myndi auðvelda
og stytta til muna vegalengdir á
milli þeirra staða sem flestir
ferðamenn heimsækja í Mýrdaln-
um. Þar á ég við Víkurþorp, Reyn-
isfjöru, Dyrhólaey og Sólheima-
jökul. Útsýni frá þessum vegi milli
Geitafjalls og Reynisfjalls er ein-
staklega fallegt og eitt út af fyrir
sig aðdráttarafl fyrir vegfarendur.
Þá er enn ótalið það gríðarlega
hagræði sem íbúar Mýrdals hefðu
að því að nánast yrði steinsnar frá
flestum sveitabæjum í þjón-
ustukjarnann, Vík. Þangað sækja
margir vinnu auk þess sem skóla-
börn eru keyrð þangað daglega,
nánast hvernig sem viðrar.
Tali um glórulausan yfirgang og
annað í þá veru hirði ég ekki um
að svara.
Um skipulag og
vegamál í Mýrdal
Þórir N. Kjart-
ansson svarar grein
Gunnars Á. Gunn-
arssonar
» Það er auðvitað dap-
urlegt að grípa til
þess að sverta ímynd
þessa svæðis og íbúa
þess til þess að ná fram
markmiðum sem fáir
heimamenn skilja.
Þórir N. Kjartansson
Höfundur er framkvæmdastjóri.