Saga - 1954, Qupperneq 82

76
föður sinn. Sira Einar er ekki nefndur í al-
þingisbók 1679, en Eyrarannáll segir, að hann
hafi hvorki já né nei sagt við faðernislýsingu
Guðrúnar. Má vera, að höfundi annálsins, Magn-
úsi sýslumanni Magnússyni á Eyri, hafi verið
sagt svo frá heima í héraði. Návist Guðrúnar
á alþingi 1679 hlýtur að hafa verið Magnúsi
sýslumanni kunn, því að sjálfur var hann á
þingi þetta ár.1) Annars er alveg ókunnugt um
það, hvað við Guðrúnu hefur verið gert á al-
þingi þá. Hefur sýslumaður „haft“ hana þang-
að til þess að láta hana endurtaka þar faðernis-
lýsingu sína upp á sira Einar Torfason? Eða
hefur hann ætlað að láta lögréttu ákveða henni
líkamsrefsingu fyrir þögn hennar og mótþróa?
Eða hefur ef til vill hvort tveggja verið tilgang-
urinn? Úr þessu verður ekki skorið.
Þó að sira Einar Torfason væri orðinn upp-
vís að hórbroti, þá mun hann ekki hafa verið
dæmdur frá prestsskap, en sóknarmenn klög-
uðu hann og afbáðu, eftir sögn Sighvats Borg-
firðings. Út af afskiptum Magnúsar sýslu-
manns Jónssonar af máli Guðrúnar sýnist hafa
sletzt mjög upp á vinskap þeirra máganna
Magnúsar sýslumanns Jónssonar, sem kosinn
var lögmaður á alþingi 1679, og sira Einars.
Eyrarannáll segir um árið 1679, að Magnús
lögmaður hafi stefnt sira Einari fyrir „ótérlegt
orðbragð við lögmanninn afheyrandi".2) Ekk-
ert finnst um þetta í alþingisbókinni 1679, og
hefur mál þetta sjálfsagt ekki verið tekið þar
til meðferðar. En þetta dró þann dilk á eftir
1) Alþb. VII. 441.
2) Ann. Isl. III. 312.