Saga - 1954, Síða 83

77
sér, að Magnús lögmaður vildi hefta för sira
Einars af landi árið 1679, svo að sira Einar gat
ekki fengið vegabréf til útsiglingar.1) Sigldi
hann þó vegabréfslaus á Straumfjarðarskipi.
Erindið var að fá leyfi konungs til prestsskapar
áfram, þó að hann væri orðinn brotlegur um
hórdóm. Erindislok urðu góð að því leyti, að
hann fékk konungsleyfi 5. marz 1680 til prests-
skapar, en sleppa skyldi hann kalli því, sem
hann hafði, er hann framdi brot sitt. Vorið
1680 kom sira Einar út. Segir í Fitjaannál, að
svo hafi sira Einar vafið það mál, að hann hafi
„haldið við“ Stað í Steingrímsfirði tvö ár, þar
til er hann hafi fengið Stað á Reykjanesi, en
þann stað fékk hann 1682 og hélt síðan.
En ekki var þó með öllu lokið skiptum sira
Einars og Guðrúnar Halldórsdóttur eftir að
hórbrot þeirra varð uppvíst. Vorið 1680, er
hann kom út, virðist hann hafa gert kaup við
Guðrúnu og börn hennar fsleif og Bóthildi um
18 hundruð í jörðinni Tindum í Geiradal, sem
þau áttu. Og lýsir sira Einar því kaupi á alþingi
það ár.2) Sama ár selur Einar Þorleifsson Guð-
rúnu móður sinni hálft fimmta hundrað í jörð-
inni Tindum.3) Virðist nokkurt stapp hafa orð-
ið út af kaupum sira Einars á jörð þessari. En
sira Einar sýnist þó hafa klófest hana til hlítar
að lokum.
Um vist Guðrúnar Halldórsdóttur í Stein-
grímsfirði er það að segja, að biskup kvað, í
bréfi til Ragnheiðar Jónsdóttur 1680, konu sira
1) Sbr. Alþb. VII. 507.
2) Alþb. VII. 518.
3) H. Þ. s. st.