Saga - 2003, Blaðsíða 65

„VAR ENGIHÖFÐINGI SLÍKR SEM SNORRI"
63
Sé einhver dæmi að finna í sögu Snorra um að hann hafi keypt
sér völd með miklum auði er mjög djúpt á þeim. Goðar tryggðu
sér vinsældir og juku virðingu sína með veislum og ýmsum kostn-
aðarsömum aðgerðum öðrum. En virðing og vinsældir, sem síðan
gátu af sér fylgi og völd, jukust ekki endilega í réttu hlutfalli við
kostnaðinn af aðgerðunum. Snorri átti miklu meiri auð en hann
þurfti til þess að halda veglegar veislur og afla sér virðingar með
ýmsum hætti. Aðrir efnaminni höfðingjar gátu aflað sér virðingar
og Snorri tæmdi ekki hirslur sínar þótt hann virðist hafa gert flest
tíl þess að auka veg sinn. Lítum nú á þær frásagnir sem helst gætu
gefið því undir fótinn að Snorri keypti sér völd með auði sínum,
ekki með veisluhöldum eða öðrum kostnaði við að auka virðingu
sína, heldur með því að múta mönnum eða bera fé á þá. Ljóst er
af Sturlungu að Snorri keypti goðorð sín ekki af auði sínum. En
hvað með bandamenn hans? Keypti Snorri sér bandamenn?
Þegar Snorri og Þorvaldur í Hruna klóruðu bak hvor annars
1224, og Snorri gerði helmingafélag við Hallveigu en Þorvaldur
hlaut stuðning Snorra við stofnun Viðeyjarklausturs, þurfti Snorri
að láta af ófengnu fé sínu til klaustursins.25 Hér kaupir Snorri sér
ekki völd með fé sínu því að það er Þorvaldur sem leitar til Snorra
í upphafi um stuðning. Þótt ekki skeri frásögnin úr um það má vel
ímynda sér að Snorri hafi stungið upp á þessum greiða Þorvalds
við sig sem mótgreiða. Snorri gerist með þessu ráðstafandi fjár-
muna Hallveigar, og þar með Kolskeggs auðga, en Kolskeggur
hafði heitið Þorvaldi fé til klaustursins. Snorri efnir heit Kolskeggs
við Þorvald en situr einn að afgangnum.
Þegar Snorri sættist við Kolbein unga 1232 skyldu sættirnar
hundnar með félagi Órækju og Ambjargar, dóttur Kolbeins. Félag-
ið átti auðsæilega að tryggja hagsmuni og valdaítök Snorra fyrir
norðan og Kolbeini stuðning Snorra. Til þess að styrkja félagið, og
þar með völd sín, skuldbatt Snorri sig til þess að leggja tvö
hundmð hundraða til félagsins auk Mels í Miðfirði og goðorðsins
Hafliðanauts.26 Á móti kom fé Kolbeins og sigur Snorra í kröfum
sínum til arfs eftir Hallbem. Venja var að aðstandendur brúðhjóna
fengju þeim staðfestu með fé og jarðnæði og því frekar langsótt að
tala um framlag Snorra sem valdakaupskap.
Einungis eitt tilvik í sögu Snorra tel ég að verjandi sé að túlka
25 Sturlunga saga I, bls. 302.
26 Sturlunga saga I, bls. 359.