Saga - 2003, Blaðsíða 221

RITDÓMAR
219
°g hvernig, en hér virðist ekki vera lagt nægilega sjálfstætt mat á gögnin.
Eða hvað? í upphafi þriðja kafla er fjallað um hinn mikla ungbarnadauða
1 Vestmannaeyjum um miðbik 19. aldar, sem að stórum hluta orsakaðist af
ginklofa. Baldur Johnsen læknir skrifaði athyglisverða grein um málið
sem birtist árið 1982 í Læknablaðinu og vitnar til flestra þekktra heimilda.
Olöf segir ekki frá rannsókn Baldurs heldur notar hana aðeins til að vísa
1 frumgögn, sem hún hefur ekki kynnt sér, eða sem heimild um atriði sem
ekki tengjast rannsókn hans beint (sjá bls. 110,13n).
Þrátt fyrir þá annmarka sem hér hafa verið tíundaðir er hér á ferðinni
mjög athyglisvert rit sem er vel úr garði gert og höfundur hefur lagt alúð
við alla framsetningu. Auðvitað ber höfundur alla ábyrgð á verki sínu en
Þar sem hér er um doktorsritgerð að ræða er ábyrgð andmælenda og
leiðbeinanda mikil.
Jón Ólafur ísberg
Hulda Sigurborg Sigtryggsdóttir, FRÁ ÍSLANDI TIL
VESTURHEIMS. SAGA SUMARLIÐA SUMARLIÐA-
SONAR GULLSMIÐS FRÁ ÆÐEY. Hið íslenska bók-
menntafélag og Sögufélag. Reykjavík 2002. 301 bls.
Myndir, fjölskyldutafla og mannanafnaskrá.
Þetta rit fjallar um ævi Sumarliða Sumarliðasonar gullsmiðs sem fæddist
a Kollabúðum í Þorskafirði, Austur-Barðastrandarsýslu, þann 23. febrúar
1833 og lést réttum 93 árum síðar vestur á Kyrrahafsströnd Banda-
ríkjanna. Söguhetjan er óskilgetinn sonur smábónda við norðanverðan
Breiðafjörð, lærir silfur- og gullsmíði, m.a. í Kóngsins Kaupinhöfn,
kvænist konu af talsvert hærri stigum en hann er sjálfur en þau skOja eftir
tiltölulega skamma sambúð. Hann tekur sig upp, kominn af léttasta
skeiði, og flytur ásamt fjölskyldu sinni til Vesturheims. Sumarliði Sumar-
hðason bjó með þremur konum og gat með þeim þrettán börn sem flest
komust á legg.
Saga Sumarliða Sumarliðasonar er hefðbundin ævisaga og sem slík
bæði læsileg og fróðleg fyrir þá sem hvorki þekkja hinn sögulega bak-
grunn né umhverfið þar sem atburðirnir gerast. Megingallinn er hins
vegar sá að fræðilegur grundvöllur verksins er ekki nægilega traustur.
Höfundur gerir litla grein fyrir hugmyndafræði sinni og fræðilegri nálg-
un. Jafnvel þótt ætlunin hafi verið að skrifa bók sem læsileg sé öllum