Birtingur - 01.01.1959, Qupperneq 22

Á sýningunni í Listamannaskálanum haustið 1945 (1.—10. sept. Þar
voru sýndar 34 myndir að því er sýningarskrá hermir), á Septembersýn-
ingunum fjórum, yfirlitssýningunni 1952,:i) og á fjölmörgum samsýning-
um bæði hér heima og erlendis kom expressjónistíska tímabilið fyrst og
fremst fyrir almenningssjónir. Þessar myndir eru grófar á yfirborðinu
af því að málarinn hefur þakið hvern flöt mörgum sinnum og ekki hirt
um að þurrka út litahnúta, sem setzt höfðu upp á léreftinu. Þvert á
móti. Hann hafði þennan hátt á til að koma fram áformi sínu. En þegar
fyrstu líkingarlausu myndir Snori-a eru skoðaðar kemur í ljós, að málarinn
er farinn að snerta dúkinn á annan hátt. Litalagið er orðið þynnra og
gagnsærra og það teygist meira úr því. Þessi tilhneiging verður að með-
vitaðri vinnuaðferð síðustu æviáiin. Hann málar þá 4 eða 5 myndir nær
samtímis en lýkur aðeins við eina þeirra. Sú er nafnlaus (100x125 sm,
1955), mér liggur við að segja án tímaákvörðunar, og á borð við þær
stærstu, sem Snorri lét nokkurn tíma frá sér fara. Það hlýtur að teljast
harmsefni, að honum skyldi ekki endast líf til að láta aðrar slíkar sigla
í kjölfarið. Hvers vegna? Vegna þess, að þetta síðasta fullgerða málverk
hans og hin, sem voru í deiglunni, gefa ótvírætt til kynna, að nýtt grósku-
skeið hafi verið í uppsiglingu, meiia að segja tímabil, er hefði væntan-
lega ekki átt sér neina hliðstæðu í íslenzkri listsögu.
Snorri andaðist 31. maí 1958, fimmtíu og sex ára að aldri.
3) Félag íslenzkra myndlistarmanna bauð Snorra skála sinn til sýning-
ar vegna fimmtugsafmælis hans. Sú sýning var merkileg fyrir margra
hiuta sakir. Hún mun hafa verið haldin í marzmánuði 1952, sett saman
af hvorki meira né minna en áttatíu og tveim listaverkum að sögn sýn-
ingarskrár. Þarna gátu menn skoðað helztu myndir Snorra frá tveim
þróttmestu tímabilum á starfsferli hans, hinu klassíska og expressjón-
istíska, svo að segja jöfnum höndum. Halldór Laxness sendi Snorra
nokkrar línur, sem hann skrifaði niðri í Listamannaskála: „... sem mér
var veruleg ánægja að skoða, einkum er ég þér þakklátur fyrir myndir,
sem eru allar á léreftinu, því þannig finnst mér að góð mynd eigi að vera:
fullkominn heimur fyrir sig, þar sem allt gerist á dúknum og ekkert fyrir
utan hann.“
Grein þessi er þáttur í yfirlitsgrein um íslenzka nútímamálara, sem Hjör-
leifur Sigurðsson hefur í smíðum.
E. B.
20 Birtingur