Birtingur - 01.01.1966, Síða 11

en mér finnst ekki hægt að vefengja að þetta
sé túlkun Kiljans á málinu. Komi það ekki
nógu skýrt fram í Ljósvíkíngnum, þarf bara
að líta á bækur og æviferil hans í heild.
í Húsi skáldsins fer þetta mat á skáldinu að
koma æ skýrar í ljós. Fyrst er það kvæðið á
III, 19 þar sem skáldið kvíðir fyrir að þurfa
að velja, velja eftir siðferðilegum mæli-
kvarða; síðan kemur kvæðið á III, 109, þar
sem Ólafur fær að nota sinn eigin fagurfræði-
lega mælikvarða. Síðasta kvæði bókarinnar
(111,199) er ástarkvæði til Jórunnar. Hér er
það ástin sem er uppistaðan, en stúlkan hefur
óvart orðið hluti af stærra listaverki, í leit
skáldsins að Fegurðinni.
Ó hve létt er þitt skóhljóð
og hve leingi eg beið þín
það er vorhret á glugga
napur vindur sem hvín
en ég veit eina stjörnu
eina stjörnu sem skín
og nú loks ertu komin
þú ert komin til mín.
Það eru erfiðir tímar
það er atvinnuþref
ég hef ekkert að bjóða
ekki ögn sem ég gef
nema von mína og líf mitt
hvort ég vaki eða sef
þetta eitt sem þú gafst mér
það er alt sem ég hef.
En í kvöld lýkur vetri
sérhvers vinnandi manns
og á morgun skín maísól
það er maísólin hans
það er maísólin okkar
okkar einíngarbands
fyrir þér ber ég fána
þessa framtíðarlands.
Þetta er einnig einasta kvæðið þar sem fram
kemur jákvæð afstaða til baráttunnar, en póli-
tíkin er næsta þokukennd, hefur ekki víðari
þýðingu en maísólin. Þessi þrjú kvæði fela í
sér þróunina í Húsi skáldsins. Skáldið virðist
um tíma hafa tekið þátt í lífinu sem venjuleg-
ur maður, en þegar öllu er á botninn hvolft,
var svo ekki. Það listaverk, það leikrit sem líf-
ið er, tekur aftur forustuna. Þegar Ljósvíkíng-
urinn tekur Jarþrúði til sín aftur, er eins og
hann hafi vaknað á ný til síns hlutverks.
Fegurð himinsins rekur feril skáldsins burt
frá hinum raunverulega heimi, þar sem sið-
ferðið hefur sín ítök, og inn í þann heim þar
sem fegurðin ríkir ein, þar sem allir þættir
lífsins eru aðeins tákn í fagurfræðilegri heild.
IiIRTINGUR
9