Birtingur - 01.01.1966, Blaðsíða 90

dagskrá, skipafréttum og raða slíku fágæti á
dagblaðsíður, lætur sér sæma að fara á hunda-
vaði yfir verk fræðimannsins og hripa síðan
um það áfellisdóm á einni kvöldstund undir
einkunnarorðinu: sparðatínsla.
Ég mæli því ekki bót, að höfundar teygi lop-
ann, hvort heldur er í skáldverki eða fræði-
riti. Mörgum sinnum heldur vil ág þó fá í
hendur tyrfið staðreyndatal, þar sem komið er
saman milli spjalda allt sem viðfangsefnið
varðar, heldur en þau hálfverk sem hér eru
þráfaldlega látin á þrykk út ganga undir vís-
indalegu yfirskini. En því fer fjarri, að verk
Sveins Skorra sé ólæsilegt, þó að það verði
auðvitað aldrei flokkað til alþýðlegra vísinda-
reyfara á borð við Konur og kraftaskáld.
Hann hefur augsýnilega gert sér far um að
vinna verk sitt þannig, að frumheimildir
þyrfti ekki að grandskoða á nýjaleik og áhuga-
menn um ævi Gests eða einstök verk gætu
gengið að öllu, sem meginmáli skiptir, á vís-
um stað.
Sveinn Skorri á mikið iof fyrir þetta stórvirki
og mætti verða öðrum ungum fræðimönnum
fyrirmynd um ráðvendni, atorku og þraut-
seigju. En sérstaklega lofsvert er það fordæmi
hans að leggja fram krafta sína í þágu lifandi
bókmennta í stað þess að ganga í fornan haug
eins og flestir hinna.
Um manngildi i daglega lifinu
Hver skyldi vera manngildishugsjón íslend-
inga á hernáms- og viðreisnaröld? Spyr sá sem
ekki veit, því að einhvern veginn sýnist mér
sem við séum að verða uggvænlega glám-
skyggn á öll varanleg gildi. Höfuðeinkenni
óperettujjjóðfélagsins íslenzka er holnings-
leysi, sem minnt getur á pattaralegan heild-
sala án andlegra þarfa, nýbúinn að krækja sér
í arðvænlegt umboð. Slíkur maður hefur tak-
markaðan áhuga á fólki, sem vinnur meðan
ljóst er, á sér gleðiuppsprettu og þroskalind
á lieimili sínu eða í skauti náttúrunnar, lætur
í störíum sínum stjórnast a£ löngun til að
veita öðrum.
Fyrir skönnnu átti einn af merkari samtíðar-
mönnum okkar sjötugsafmæli. Hann aflaði
sér á unga aldri hámenntunar, sóttist aldrei
eftir vegtyllum, en taldi sig fullsæmdan af að
rækja af alúð um langan aldur illa launað
starf við einn a£ gagnfræðaskólum borgarinn-
ar, þar sem hann kenndi þúsundum misgáf-
aðra nemenda, er minnast hans með virðingu
og þakklæti sem mikilhæfs kennara og góð-
viljaðs prúðmennis. í tómstundum leitaði
hann sér gleði og þroska í ríki tónlistarinnar.
Að loknu afmældu ævistarfi hófst hann handa
um að snúa á fagurt íslenzkt mál nokkrum
öndvegisverkum erlendra leikbókmennta, og
höfum við fyrir tilverknað hans fengið að
88
BIRTINGUR