Birtingur - 01.01.1966, Síða 95

staðar á erlendri grund eru að minnsta kosti
tveir til viðbótar hálærðir í fiskimálum, Her-
mann Einarsson og Ingvar Emilsson.
Fiskveiðiþjóð sem flytur út fiskifræðinga og
selur fiskafurðir sínar úr landi óunnar að
mestu — er hún ekki hreinlega gengin af göfl-
unum? Eða liggja einhver rök til slíkrar ráða-
breytni, sem við leikmenn ekki skiljum?
Ef málið væri þannig vaxið, að við hefðum
ekki þörf fyrir alla sérfræðinga okkar í undir-
stöðugrein atvinnulífsins og sendum þess
vegna nokkra þeirra út af örkinni á kostnað
okkar sjálfra til að hjálpa bágstöddum — líkt
og þegar Suðursveitungar fylktu liði i sláttu-
veizlu til fáliðaðs nágranna síns og léttu af
honum mánaðarstriti með sameiginlegu átaki
á einum degi — þá væri skylt að vegsama slík-
an bróðurkærleika. En sömu daga er skýrt frá
því, að sjöundi hver íslenzkur verkfræðingur
sé í vinnu erlendis, og allir vita að við höfum
flutt út nær hundrað lækna til Svíþjóðar og
annarra landa, sem sízt munu telja sig gust-
ukakindur íslendinga. Þess vegna hlýtur að
læðast að manni sá grunur, að hér sé eitt
dæmið enn um það ofboðslega ráðleysi sem
einkennir íslenzk jDjóðmál.
Svo á að bæta sér skaðann með kísílgúrbrögg-
um í ríki fjalladrottningarinnar og alúmín-
pottum við Straum. Á liðnu sumri ritaði ís-
lenzkur erfðafræðingur grein í citt dagblað-
anna til aö vara við þeirri hættu, sem fuglalífi
við Mývatn væri búin af gúrsullinu. Auðvitað
var ekki á hann hlustað. Eins og fáein fugla-
tetur séu nokkurs virði á borð við gúrleðju
sem breyta má í dollara? Ég ætla nú samt að
fullyrða, að ábatavænlegra en þetta vesæla
gúræði væri að flytja inn að nýju fiskifræð-
ingana sex, reisa þeim embættisbústað á ríkis-
kostnað við Mývatn og greiða þeim 30 þúsund
króna mánaðarlaun hverjum fyrir að annast
fiskeldi í vatninu. Áhættulaust væri að reyna,
Jrví eitt er víst: að flytja út hámenntaða sér-
fræðinga, halda eftir ómenntaða vinnuliðinu
og hneppa það í sljóvgandi verksmiðjuánauð
hjá crlendum fjármagnseigendum, er voðaleg-
asta stefnumið sem hugsazt getur í atvinnu-
og menningarmálum nýfrjálsrar J^jóðar, sem
þarf á her menntamanna að halda til að segja
fyrir um skynsamlega nýtingu hinna gífur-
legu auðæfa þessa dýrlega lands og miðanna
við strendur þess.
BIRTINGUR
93