Vera - 01.02.2002, Qupperneq 39

Efnishyggjan er ekki eins mikil í
Hollandi eins og hér þar sem all-
ir vilja eignast allt eins og skot
og telja ekki eftir sér aö vinna
óheyrilega mikiö. Hollendingar
meta sem sé annars konar lífs-
gæöi en íslendingar."
Ingrid segir að það sé dásamlegt að geta búið í svona mikilli kyrrð og ró eins
og ríkir á Álftanesi en samt taki það aðeins 15 mínútur að keyra inn í
borgina. Svona aðstæður segir hún að fólk finni ekki í heinialandi hennar,
Hollandi, þar sem algengt er aö það taki einn til tvo klukkutíma að komast í
vinnu. Ingrid finnst gott að ala upp börn í svona umhverfi, í nálægð við
fjöruna og sjóinn, með góðan og fámennan skóla í samfélagi sem minni á lítið
þorp. En hvernig stóð á þvi að Ingrid Kuhlman settist að á íslandi og fór að kenna
stjórnun?
„Ég er fædd i Amsterdam í Hollandi 1968. Ég hef alltaf veriö mikil tungu-
málamanneskja og langaði aö fara í tungumálanám en það var mikil aðsókn í
deildirnar sem kenndu þýsku, ensku og frönsku svo ég ákvað að fara í norrænu,
með sænsku sem aðalmál. Eftir þriggja ára nám var mælt með þvi að við færum
til viðkomandi lands svo ég sótti um styrk til að komast til Svíþjóðar en komst
ekki að. Þá var mér bent á að ég gæti sótt um styrk til að fara til íslands og lært
sænsku þar. Ég fékk styrkinn og kom hingað 1991 en fljótt kom í Ijós að ég gat
litlu bætt við mig í sænsku eftir að hafa lært hana í þrjú ár. En mér fannst gaman
að kynnast nýrri menningu og læra nýtt tungumál svo ég fór I íslensku fyrir
erlenda stúdenta í Háskólanum og lauk þriggja ára námi á tveimur árum."
Ingrid var bara búin að vera nokkra daga á íslandi þegar hún kynntist manni
sínum, Eyþóri Eðvarðssyni. Þau bjuggu bæði á Nýja Garði þar seni hann var við
nám í sálfræði við Háskólann. Áriö eftir fluttust þau á hjónagaröana og
eignuðust soninn Gunnar.
„Við fluttumst svo til Hollands 1993 og bjuggum þar i sex ár. Eyþór fór í
vinnusálfræði og réöi sig síðan til hollenska vinnuveitendasambandsins þar sem
hann sá m.a. um stjórnendafræðslu og ég hélt áfram í norrænum fræðum við
háskólann í Amsterdam. Ég fékk að lesa íslenskar bóknienntir, sem ekki er hægt
að gera lengur við þann skóla, og er eini Hollendingurinn meö masterspróf í
íslensku. Ég fór svo að kenna íslensku í eigin skóla, var með fimmtán nemendur
þegar mest var. Það er mikill áhugi á íslensku í Hollandi og ég er enn að fá fyrir-
spurnir um hvar hægt sé að læra málið og beðin að benda á bækur til að lesa.
Ahugi Hollendinga á íslandi stafar einkum af hiijni miklu og ósnortnu náttúru og
hvað Island er ólíkt öðrum löndum. Holland er lítiö land, þrisvar sinnum minna
en Island, en ibúarnir eru 16 milljónir. Þar er því enginn óbyggður blettur, alls
staðar er fólk og hávaði frá bílum. Hollendingar hafa einnig áhuga á menningu
landsins, íslendingasögunum og á listsköpun seni er gróskumikil hér á landi. Sú
markaðssetning sem nú hefur færst í aukana, aö markaðssetja villt næturlíf á
Islandi, hugnast mér ekki. Það er hægt að ráfa á milli pöbba í öllum borgum
heims, það gerir ísland ekki sérstakt."
Ingrid og Eyþór eignuðust dótturina íris Anitu 1994 og auk þess að vera í
námi og kenna íslensku tók hún aö sér þýðingar á íslensku efni, m.a. fyrir holl-
enska sjónvarpið og fyrir opinbera aðila í einstökum tilfellum. „íslendingar i Holl-
andi reka skóla fyrir íslensk börn á aldrinum 6 - 12 ára þar sem þeim er kennt
tvisvar í mánuði, á laugardögum. Þar er farið yfir ýmislegt menningarbundið
efni, eins og jólalögin og ýmislegt sem börn þurfa að læra úr eigin menningu.
Það er mikilvægt fyrir tvítyngd börn að byggja grundvöll málþroskans á eigin
tungumáli. Allt sjónvarpsefni fyrir börn er á ensku, það er of lítið til af íslensku
sjónvarpsefni sem íslendingar erlendis geta notað til aö styrkja móðurmálsvitund
barna sinna.
Það má segja aö ástæöan fyrir þvi að við fluttum aftur til íslands hafi verið
sú að hér erg miklu betri aðstæöur fyrir foreldra sem vilja vinna úti. í Hollandi
komast öll börn í skóla 4 ára en fram að þvi eru mikil vandamál því fáir leikskólar
bjóða upp á vistun allan daginn. Munurinn er hins vegar líka sá að þar er hægt
að lifa af einum launum og þvi algengara aö konur séu heimavinnandi þegar
börnin eru lítil, en það er varla hægt hér. Hollendingar liafa þvi náð meira jafn-
vægi niilli vinnu og einkalífs, þar er nánast aldrei unnið nema til fimm á daginn
og sjaldan um helgar. Það er ekki eins og hér á landi þar sem nánast er litið á
yfirvinnu sem dyggð. Efnishyggjan er heldur ekki eins mikil þar eins og hér þar
sem allir vilja eignast allt eins og skot og telja ekki eftir sér að vinna óheyrilega
mikið. Hollendingar meta sem sé annars konar lífsgæði en íslendingar."
39