Vera - 01.02.2002, Page 59

Guðrún M. Guðmundsdóttir
Femínískt uppeldi
Unglingaveikin
Á mettíma breyttist eldri dóttir
mín í ungling með tilheyrandi
glænýjum og ógnvekjandi
áhugamálum.
Britney Spears.
Jennifer Lopez i tónlistarmyndbandi sínu
við „my love don't cost a thing".
I þau fjögur ár sem ég hef verið
femínisti hafa dætur mínar, nú 10 og
12 ára gamlar, fylgt mér á femínískri
þroskabraut. í raun áttu þær aldrei
annarra kosta völ þvi að líf mitt um-
turnaðist samfara hinni nýju lífssýn. Ég
var þakklát femínísma að nú skyldi 28
ára samfelldu smjaðri mínu við karl-
kynið lokið enda hafði ég séð að slík
hegðun hafði byggst á allsherjar mis-
skilningi um að karlar væru merkilegri
en konur. Einhvernveginn hafði þessari
þvælu tekist að ná fótfestu í fyrndinni
og mótað þannig huga fólks, gerð sam-
félaga og meira að segja sjálfan Sann-
leikann en nú hafði misskilningurinn
leiðréttst. Ég var jafnvel enn þakklátari
femínisma er ég áttaði mig á möguleik-
anum að forða dætrunum frá sömu
mistökum og því kom aldrei annað til
greina en að leiða þær útá hina hollu
braut feminisma.
Stelpurnar uröu fljótlega fyrir-
myndarfemínistar, þær komu auga á
hvimleiða tilhneigingu kvenna til að
vera skrautmunir, túlkuðu górilluhátt-
erni stráka sem vanþroska á sviði til-
finninga og sárvorkenndu stelpum sem
létu plata sig í aumkunarverðar feg-
uröarsamkeppnir. En um það leyti er ég
hélt að hin femínísku gleraugu okkar
væru orðin að igræddum linsum stóö
ég frammi fyrir einni verstu martröð
femínistans. Á mettíma breyttist eldri
dóttir mín í ungling með tilheyrandi
glænýjum og ógnvekjandi áhugamál-
um. Allt i einu varð vinkonuhópurinn
mikilvægasti þáttur tilverunnar. Hún
vildi eyða með þeim öllum stundum og
þegar hún var ekki með þeim talaði
hún við þær til skiptis í simann. Sms
skilaboöatónar pipuðu látlaust og um-
ræðuefnið, mér til mikillar mæðu, virt-
ist ávallt tengjast strákum, hverjir væru
sætir, Ijótir eða ógeðslegir og hvaða
krakkar væru byrjuð á föstu. Kringlu-
og Smáralindarferðir urðu æ tíðari hjá
henni og mér til furðu kom hún,
krakkaormurinn, ávallt stífmáluð heim.
Ofurróleg sagði hún ávallt ástæðuna
vera eintómt grín og að þær vinkon-
urnar hefðu bara verið að prófa dót í
Body Shop.
Ég sá strax að mun meiri alvara lá
að baki og djúpur áhugi. Ég ákvað því
aö prófa samningsleiðina (reyndar eftir
misheppnað reiðikast af minni hálfu).
Ég stakk uppá að hún mætti aðeins
mála sig við sérstök tilefni, t.d. í afmæl-
um eða partýjum og að ég skyldi hjálpa
henni að velja örlitiö smekklegri snyrti-
vörur sem hæfði hennar aldri betur.
Mér sýnist þetta samkomulag okkar
vera enn í fullu gildi þó mig langi alltaf
mest að rjúka til og hvítskrúbba máln-
inguna úr andliti hennar og jafnframt
þennan nýja persónuleika. Popptíví-
gláp var orðið að daglegum viðburði
áður en ég vissi af. Ég trúði ekki að
þessi ömurlegasta myndbirting kven-
fyrirlitningar væri orðin hluti af tilveru
hennar og hvað þá minnar. Ég lagði
mig alla fram við að benda henni á
þreyttar staðalmyndir kvenna og
töffaragang karla en hún lét það sem
vind um eyrun þjóta. En hafði vit á að
samsinna mér í einu og öllu og sagðist
meira að segja horfa á þetta með
feminisku gleraugunum sínum. Mér
þótti þetta afar ósannfærandi þar sem
hún hélt bara áfram að horfa og dansa
fyrir framan tækið með tilheyrandi
mjaðma- og rassahnykkjum. Ég dró
andann djúpt og sá að enn þurftu
samningaviðræður að hefjast. Ég bauð
henni að horfa frá kl. 3-5 á daginn en
ef hún elskaði mig myndi hún sleppa
því þegar ég væri heima.
Ég verð að viðurkenna að unglinga-
veikin hefur reynst mér og yngri syst-
urinni, sem enn er róttækur femínisti,
erfið raun. Þegar stóra systirin byrjar
að tala um stráka, mála sig eða dansa
ögrandi horfum við yngri dóttirin
mæðulega hvor á aðra og veltum
vöngum hvort feministinn í henni sé
með öllu horfinn eða hvort um skamm-
tíma dvala hans sé að ræða.
59