Vera - 01.02.2002, Page 62

Vera - 01.02.2002, Page 62
Tónlist Klakki - Lemon River Þetta er annar diskur hinnar íslensk-dönsku hljómsveitar Klakki sem inniheldur söng- konuna Nínu Björk Elíasson og gefur út hjá færeyska útgáfufyrirtækinu Tutl! Þessi al- deilis fjölbreytti diskur kom ut áriö 2001 en áríö 1999 höföu þeir gefið út fyrsta disk Klakka: / kjól úr vatni. Eins og nafniö bend- ir til eru textar þar á íslensku, samdir og fluttir af Nínu Björk, en á nýju plötunni syngur hún eigin texta á ensku og fær víst hugmyndirnar úr fornum kinverskum Ijóö- um. Á disknum eru 15 lög, öll meö sömu dularfullu stemningunni en aö ööru leyti afskaplega ólík. Ef til vill hefur það eitthvað meö hina mystísku texta aö gera aö stemn- ingin sé svo ævintýraleg og dularfull en söngkonan beitir einnig röddinni á afar margvíslega vegu og þaö, ásamt mörgum mismunandi tilraunum, býr til fjölbreytn- ina. Að mínu mati er gaman að diskum sem hljóma ekki eins frá upphafi til enda en aö vísu ganga hér ekki allar tilraunirnar upp. Elljómurinn er framúrskarandi og greinilega hefur mikiö veriö tekiö upp „live" þannig aö stemningin næöist en lögin eru einfaldlega mjög misgóö. Þau góöu eru frábær og minna á dularfull seiðandi lög meö Nick Cave og félögum og sum eru mjög i anda tilrauna-djass-spuna, en á milli eru afskap- lega „venjuleg" lög, léttpopp, og blús, sem hefði mátt sleppa og gera diskinn þannig aö heillegra verki. Nína hefur fina rödd en íslenski fram- burðurinn hennar á enskunni hljómar ekki vel. í sumum lögum er þetta meira áberandi en í öðrum og bendir þaö til þess aö hún þurfi ekki aö syngja svona, heldur velji þaö. Þetta er náttúrulega allt bara smekksatriöi en fyrir minn smekk er þetta oft lýti á ann- ars ágætum lögum. Elljóðfæraleikur er allur frábær, helst aö klassískur gítarleikur sé stundum full-fyrirsjáanlegur, en orgel, strengir og bassi bæta það upp. í sumum lögum hljómar Nína Björk alveg eins og Diddú á Spilverk Þjóöanna tímanum, bara aöeins verri, og þykir mér þaö líka miöur þvi þaö er greinilegt að hún á aðrar raddir til sem eru miklu sérstakari. Hún hefur e.t.v. ekki alveg fullmótað sinn söngstíl enn, eöa er aö sýna aðeins of mikið hvaö hún getur gert margt, en þaö verður aö taka fram aö ég hef ekki heyrt hana syngja á íslensku enn og þaö hljómar kannski miklu betur. Áber- andi bestu lög disksins eru Moonlight Wedding, Since You've Gone, og Tiny Wom- an; þau eru öll róleg og mjög spennandi, þar er eitthvað afskaplega flott og frumlegt aö gerast. Elarmóníum-orgel, sem Nína Björk spilar á í síöastnefnda laginu, er það flottasta sem ég hef heyrt lengi, lengi, lengi, og það eitt gerir þaö þess virði aö at- huga þennan disk. Annars veröur spennandi aö heyra hvernig framhaldiö verður hjá þessari dansk-íslensku þjóðlaga-djass-til- rauna-spuna-blús-popp-hljómsveit. Stereolab - Sound-dust Stereolab á aö baki 12 ára feril, var stofnuð af hinni frönsku Laetitiu Sadier og hinum breska Tim Gane. Hún hitti hann á tónleik- um meö fyrrum hljómsveit hans i París og von bráöar var hún farin aö syngja með honum, svo stofnuöu þau Stereolab árið 1990 og fyrsta stóra platan kom út 1992. Þau eru augljóslega hjarta sveitarinnar enda eru þau einnig par og rómantíkin skil- ar sér inn í tónlistina. Auk þeirra eru nú í sveitinni Mary Hansen, Andy Ramsay og Simon Johns, en eitthvað hefur verið um mannabreytingar i gegn um árin. Þetta er svona „do-it-yourself' band, þau hafa ætíð verið sjálfstæð og haft með allt að gera sem lýtur aö sveitinni, hvort heldur sem er hönnun umslaga eöa skipu- lagning tónleikaferða, og því hafa þau alla tíö verið samkvæm sjálfum sér. Sound-dust er tíunda stóra plata hljómsveitarinnar en auk þess hafa komið út safnplötur, singlar og styttri plötur í tonnavís. Á nýju plötunni er mikiö af skemmtilegum hljóögervlum og orgelum, ásamt grípandi röddum eins og alltaf, en einnig eru flautur og ýmis horn áberandi og spurning hvort þar séu nýjar hugmyndir fyrir gömul hljóðfæri eða gaml- ar hugmyndir fyrir ný hljóðfæri? Allavega kveöur aðeins við nýjan tón, og mér finnst gaman aö heyra að enn er hægt aö bjóða upp á eitthvað ferskt í heimi þar sem nær ómögulegt er að vera frumlegur. Sound- dust er pottþétt popp-plata með litlum sætum popplögum en þau taka stundum verulega óvæntar stefnur og skjótast út um víðan völl áöur en þau ná aftur I skottið á sér og taka upp þráðinn þaðan sem frá var horfið. Þessi plata er dálítið umdeild og fólk aö velta því fyrir sér hvort hún sé framför eða afturför á þeirra ferli þar sem þau eru búin að vera að senda frá sér tormeltari plötur upp á síðkastið. Hugsanlega eru þau bara afskaplega afslöppuö á þessari plötu, þau þurfa kannski ekkert að sanna sig leng- ur og geta því eytt orku sinni í aö fullmóta útsetningar á lögum sínum alveg eins og þeim sýnist og búiö til fallegar heildir. Samt er á plötunni viss naumhyggja, þau fara sparlega með hljóðfæri og allt hljómar mjög einfalt, allavega viö fyrstu hlustun. En ef dýpra er kafað og lagt við hlustir kemur ýmislegt nýtt i Ijós. Við hverja hlustun skýt- ur eitthvað nýtt upp kollinum, falleg rödd- un, lítiö hljómborðsstef eða trumbusláttur opnar nýtt hólf í laginu sem gerir þaö aö verkum að maður verður aö endurskoða lagið algjörlega. Án þess að vera aö ofhlaða eöa skreyta um of tekst þeim að raða mörg- um lögum af tónum hverju ofan á annað svo úr veröur svo vel skipulögð tónsúpa aö manni finnst eins og eingöngu sé um tvö til þrjú hljóöfæri að ræða. Lag 4 á disknum, lagið Baby Lulu, er eitt besta lagið: yndisleg útsetning, hljómborð, brass, hörpur, flautur í bakgrunni og frábær, barnsleg rödd Laetitiu punkturinn yfir i-ið. Það er bara ótrúlegt hvernig hægt er aö taka hefð- bundin hljóöfæri og spila samtímis svo út kemur eitthvað alveg nýtt. Tilfinningin sem kemur upp i kollinn við að hlusta á þennan disk er að þau hljóti aö hafa aðgang aö hljóöfærum sem enginn annar þekkir, en nei! Þau kunna bara aö búa til svona finar uppskriftir að lögum. Laetitia hefur lika ein- stakt lag á aö töfra mann með seiöandi lag- línum og áður en maöur veit af er maður farinn aö syngja hástöfum. Næstum Phillip Glass-nútimaklassísk áhrif í sumum lögum, meö orgeldjömmum og hippalegum flautu- sólóum, en I bland viö þetta ofurfalleg, heit og væmin popplög meö angurværum und- irtón. Þessi plata er örugglega mjög erfið yfirferöar en afskaplega gefandi þegar hún er komin inn hjá manni og yljar upp kalda vetrardaga. 62

x

Vera

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Vera
https://timarit.is/publication/858

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.