Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.04.1919, Side 37

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.04.1919, Side 37
bJÓÐARARFUR OG bJóÐRÆKNI 17 lieilla, að marg-ar ólíkar og mis- jafnlega mannaðar kynkvíslir í- lendist hér, fráskildar þjóðlífinu; sumar þeirra al-ókumiugar eða jafnvel andvígur liérlendri menn- ing. Þjóðar-eining er óhjákvæmi- leg Mfsnauðsyn landi þessu. Unr það er ekki að tala. En svo skjátl- ar þeim í einu, sem um 'þenna marg-viðurkenda sannleika fjasa mest: Þeir vilja í þjóðmenningar- efnum vera gefendur að eins, en ekki þiggjendur. Svo örlátir eru þeir í þeirn sökum. 1 stað þess að leggja breiðan grunn undir fram- tíðar-menning landsins og safna til hennar nothæfum efniviðum allra þeirra þjóðflokka, sem hing- að hafa fluzt, þá vilja þeir ekki láta neinn flokk nema þann, sem löndum ræður hér, leggja neitt frain til smíðisins. Engil-sax- neskir þjóðhættir hafa ráðið hér lögum og lofum hingað til, og þeir einir eiga að erfa landið. Hitt á alt að hverfa. Innlendum er nokkur vorkunn, þótt þeir haldi sMku fram, en ekki kann eg við að sjá aðkomumenn- ina taka í sama strenginn. Og þó láta þeir sig hafa það, margir hverjir. Það er ekki langt síðan hérlend blöð luku lofsorði á há- skóla-prófessor nokkurn frá ItaMu, sem mælt hafði fram með skjótri og algjörri þjóðernis-glötun við landa sína hér, ekki að eins til merkis um lioMustu við þetta kjör- land þeirra, heldur miklu fremur í virðingar-skyni við allslierjar- yfirburði þeirrar engil-saxnesku menningar, sem hér væri fyrir. Það var lionum aðal-ástæðan. KeimMkar liugsanir liafa stundum gjört vart við sig vor á meðal. Ekki nenni eg að eyða lýsingar- orðmn á sMka auðsveipni. Það nægir, að liún er engu betri en sér- gæðingshátturinn. Svo hvimleitt sem það er, að ala upp þjóðernis- gorgeir í sjálfum sér, þá er þó hálfu verra, að beygja sig í auð- niýkt undir þann löst, þegar hann lýsir sér í fari innlendra. Sé það rangt, að hreykja sér upp eins og ofurmenni, þá þurfum vér ekki að verða neinir aukvisar heldur. Mannlegast væri það, ef vér revnd- um að standa jafnfætis öð'rum mönnum og værum ekki síðri nein- um, livorki við framlög eða réttar- kröfu. Satt er það, að vér liöfum mikið þegið hér, en ofurlítið lögð- um vér þó sjálfir tii; mikið höfum vér að læra og getum enn lært, í skóla liérlends þjóðMfs, en vér eig- um Mka ýmsar gersemar í vorum eigin menningar-fórum, og oss er skylt að leggja þá gripi, eða and- virði þeirra, inn í búið hér, um leið og vér gjörumst heimamenn. En það verður ekki gjört, nema vér metum þann þjóðararf einhvers sjálfir og Játuni liann ganga, ef lcostur er, í erfðir til barna vorra. Þegar eg var drengur í Nýja ís- landi, reyndi eg hokkrum .sinnum að ná upp smáum furutrjám úti í skógi og planta þeim heima við liús. Eg var elcki vel að mér í þeirri list. Ræturnar reif eg u))p moldarlausar, svo að allar fínu tágarnar slitnuðu af og urðu eftir í jörðinni. En það eru einmitt þessar hárfínu rótar-tægjur, sem draga næringuna úr jarðveginum. Nýgræðingarnir visnuðu svo upp
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148
Side 149
Side 150
Side 151
Side 152
Side 153
Side 154
Side 155
Side 156
Side 157
Side 158
Side 159
Side 160
Side 161
Side 162
Side 163
Side 164
Side 165
Side 166
Side 167
Side 168
Side 169
Side 170
Side 171
Side 172
Side 173
Side 174
Side 175
Side 176
Side 177
Side 178

x

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga
https://timarit.is/publication/895

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.