Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1940, Qupperneq 128

106
TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
frá heimaþjóðinni og vináttumerkjum
þaðan, en sú frásögn verður drjúgum
fáorðari en efni standa til, þvi að svo
margt kemur þar til framtals, sem
þakka skyldi. Ber þar hœst hinn fyrsta
Vestmannadag, sem haldinn var á
Þingvöllum 2. júlí s. 1. með mikilli við-
höfn og við mikla aðsókn; og i öðru lagi
Þjóðræknisfélagi, sem stofnað var i
Reykjavík 1. des. síðastl. Skipa stjórn-
arnefnd félagsins, aðalstofnendurnir,
þeir alþingismennirnir Jónas Jónsson,
Thor Thors og Ásgeir Ásgeirsson; eru
þeir allir gamlir gestir vorir og velunn-
arar. En í fulltrúaráði félagsins eiga
sæti fjöldi hinna merkustu manna og
kvenna, úr öllum stéttum, stöðum og
flokkum, og má ýkjulaust segja, að þar
er rúm hvert vel skipað. Vestmanna-
dagurinn og stofnun Þjóðræknisfélags-
ins á islandi eru hin merkilegustu spor
og heillavænlegustu í áttina til auk-
inna menningarlegra samskifta milli
íslendinga austan hafs og vestan. Þá
skal þess getið með þakklæti, að lands-
stjórnin á Islandi bauð að senda hinn
góðkunna kennara Steingrím Arason
hingað vestur til barnakenslu og fyrir-
lestrahalda árlangt. Samþykti stjórnar-
nefndin að taka þessu sæmdarboði, en
rétt um það leyti, sem Steingrímur
kennari skyldi hingað koma, skall styrj-
öldin á, og varð ekki úr komu hans af
þeirri ástæðu að sinni, hvað sem seinna
verður.
Eins og skýrt var frá í íslensku viku-
blöðunum barst Þjóðræknisfélaginu hin
ágætasta gjöf frá Sambandi Ungmenna-
félaga islands: — 500 myndir af Jóni
forseta Sigurðssyni. Er ætlast til að
mynd þessarar ástsælu frelsishetju
vorrar komist inn á sem flest íslensk
heimili hér vestan hafsins, og nota
menn sér væntanlega það tækifæri,
sem hér gefst til að eignast hana. Er
þetta ekki í fyrsta sinni sem Ungmenna-
félögin hafa sýnt virkan vinarhug í
vorn garð. Þau áttu á sínum tíma
frumkvæðið að heimboði Stephans G.
Stephanssonar og frú Jakobínu Johnson
til islands. Jafnframt því sem þess er
minst með þakklæti, er Ungmennafé-
lögunum innilega þökkuð fyrnefnd vin-
argjöf.
Þá þykir mér hlýða að geta þess, að
félagsbróðir vor séra Jakob Jónsson hef-
ir nýlega af kirkjumálaráðherra Islands
verið skipaður í nefnd þá, sem vinnur
að undirbúningi að nýrri útgáfu á ís-
lensku sálmabókinni.
Góðir gestir
Fátt styrkir meir ættarböndin milli
islendinga heima og hér heldur en
gagnkvæmar heimsóknir; því fögnum
vér Vestmenn sérstaklega komu góðra
gesta af íslandi. Var, góðu heilli, mikið
um slíkar heimsóknir á liðnu ári. Fyrst
bar að garði þau hjónin Thor Thors al-
þingismann og frú hans. Flutti hann
undir umsjón Þjóðræknisfélagsins fyr-
irlestra um ísland hér í Winnipeg,
Gimli, Glenboro, Selkirk og Mountain,
N. Dak., og stóðu deildir félagsins að
samkomuhöldunum á tveim stöðunum
síðastnefndu. Unnu þau hjónin sér fá-
gætar vinsældir hvarvetna og var yfir-
leitt prýðisgóð aðsókn að hinum inni-
haldsríku og vel fluttu fyrirlestrum
Thors alþingismanns; er enginn vafi á
því, að þjóðræknismálum vorum hefir
orðið hinn mesti gróði að komu hans.
Einhverjir úr stjórnarnefnd félagsins
voru jafnan í ferð með þeim hjónum,
og auk þess lengstum Grettir ræðis-
maður Jóhannsson; vegna veikinda for-
seta stýrði vara-forseti öllum fyrirlestra-
samkomum þessum.
En eins og löngu er þjóðkunnugt orð-
ið hér vestra, átti Thors alþingismaður
annað erindi jafnframt fyrirlestrahöld-
unum sínum. I hinu veglega og sögu-
ríka kveðjusamsæti, sem þeim hjónum
var haldið hér í borg, afhenti Thors,
fyrir hönd íslandsstjórnar, mörgum
mönnum heiðursmerki Fálkaorðunnar,
sem konungur íslands og Danmerkur
hafði sæmt þá samkvæmt tilmælum
stjórnarinnar. Ýmsir aðrir hér vestan
hafs höfðu fyr á árinu og hafa síðan
verið sæmdir Fálkaorðunni, og telst
mér til, að þeir íslendingar í landi hér,
karlar og konur sem heiðraðir hafa ver-
ið með þeim hætti á síðastliðnu ári, séu