Heimilisritið - 01.12.1947, Side 8

skrifa liana niður, þá tek ég það
fram, að þú mátt ekki láta birta
hana fyrr en ég er dauður.
— Já, ég lofa þér því, sagði
ég, en bætti svo við: Það er að
segja ef ég verð ekki dauður á
undan þér.
— Það er enginn hætta á því,
sagði liann. Minn tími nálgast,
og sannast að segja verð ég feg-
inn. — En livað sem því líður
þá er víst bezt að byrja:
— Eins og þú kannski veizt,
keypti ég mér ágætt hús hér í
London fyrir rúmum átján ár-
um. Mér líkaði vel við England,
og þá- sérstaklega London, og á-
kvað þess vegna að setjast hér
alveg að og mála mannamynd-
ir. Það var bæði rólegt og vel
borgað, og svo féll mér það bezt.
Ég hafði mikið meira en nóg að
gera og fólk þyrptist til mín í því
skyni að fá sig málað. Og ég þarf
varla að taka það fram, að það
var einungis efnafólk og aðallinn.
Mér fannst líf mitt mjög ánægju-
legt, og naut þess. Eg tók mikinn
þátt í samkvæmislífinu. En þrátt
fyrir það, skipta myndir mínar
frá þessum árum, áreiðanlega
tugurn. Eg varð aldrei ástfang-
inn og ég vissi, að ég myndi aldr-
ei verða það, vegna þess að það
samrýmdist ekki hugmyndum
mínum um listina. Eg elskaði list
mína svo heitt að ég var sann-
færður um, að kona myndi aldr-
ei komast þar að. Og svo hitt,
að ég kærði mig ekkert um eig-
inkonu í hús mitt. Ég vildi hafa
algjöran vinnufrið og áhyggju-
leysi, og ég vildi eldd finna mig
háðan eða bundin neinu öðru en
listinni. Hún ein mátti og gat
haft ítök í hjarta mínu. Sjálfs-
álit mitt var einnig á það háu
stigi, að ég þurfti ekki að fá mér
konu til þess að liefja það upp.
Eg vann alla daga fram undir
rökkur, en þá skipti ég venjulega
um föt og fór í kvöldverðarboð
eða klúbbinn minn. Mér leið,
sem sagt prýðilega; hafði næga
peninga og engar áhyggjur af
neinu tagi.
— Þannig liðu átta ár. En þá
var það dag nokkurn, er ég var
við vinnu mína, að þjónninn vís-
aði inn til mín herramanni, er
nefndi sig Sir James Lyman of-
ursta. Við heilsuðumst, og hann
kom beint að efninu og bað mig
að mála mynd af sér.
— Hann hafði allt það við sig
er einn listmálara gæti langað til
að spreyta sig á að mála. Hann
hafði hátt enni, kollvik og var
skolhærður. Augun voru himin-
blá, hvöss og í þeim sást góðvild,
ákveðni og stundum harðýðgi.
Nefið var beint og vel lagað,
varirnar þunnar, munnurinn
breiður og í kringum hann voru
sterkt mótaðir skapfestudrætt-
ir. Augabrúnirnar voru beinar og
6
HEIMILISRITIÐ