Heimilisritið - 01.12.1947, Síða 37

hóllinn færi í kaf. Flóðið steig
meir og meir og loks stóðu þau í
vatni upp að hnjám. Þannig biðu
þau þess er verða vildi. Helgi hélt
Guðrúnu og dóttur hennar svo
að straumurinn skyldi ekki skola
þeim burtu. Þegar Haukur náði
til þeirra með bátinn beljaði
vatnið um brjóstið á Helga. Eft-
ir nokkur augnablik hefði hann
ekki megnað að standast
strauminn lengur . . . Þeir gátu
komið stúlkunum upp í bátinn,
sem strax rak fyrir straumi og
stormi . ..
Fólkið gekk heimleiðis en Sig-
urgeir varð eftir niðri á fljóts-
bakkanum. Hann gekk til bróð-
ur síns og lagði hendina á öxlina
á honum. Helgi sagði ekkert,
hann starði bara yfir fljótið þar
sem Hvammur hafði staðið . ..
— Gagnvart hinni voldugu
náttúru erum við allir jafnir,
bróðir minn! sagði Sigurgeir. —
En það er engin ástæða til að
láta bugast.
Helgi leit á hann, horfði í augu
hans andartak. Sigurgeir hrökk
nokkur skref aftur á bak. Eitt
augnablik fannst honum að eitt-
hvað brjálæðiskennt væri í
augnaráði bróður hans. En svo
hvarf það fyrir dapurlegu brosi.
— Þú hefur rétt að mæla, Sig-
urgeir! sagði Helgi.
Sigurgeir hóf máls eftir stutta
þögn:
— Gætirðu ekki hugsað þér
að koma heim með mér og
dvelja hérna þangað til þú á-
kveður eitthvað annað?
— Helgi svaraði ekki. Hann
horfði fram fvrir sig sljóum aug-
um. En síðan fylgdist hann með
Sigurgeiri heim að Velli. Þegar
þeir komu heim í hlað, stanzaði
Helgi og leit í kringum sig. Svo
hneig hann allt í einu niður.
Þreytan og vosbúðin hafði yfir-
bugað hann.
Daginn eftir var hann betri,
en kvartaði um þreytu. Sigurgeir
sat við rúmstokkinn og þeir voru
að tala saman.
— Nú verðurðu hérna hjá
okkur? sagði Sigurgeir.
— Þakka þér fyrir, bróðir! Ég
sagði líka einu sinni að á með-
an andi fljótsins skildi eitthvað
eftir af Hvammsbænum, myndi
ég verða þar. Og við það hef ég
staðið.
Hann hallaði sér aftur á bak
með hálf lokuð augu.
— Andi fljótsins! endurtók
hann með sjálfum sér. Ætli hann
sé annað en ávöxtur af þröng-
sýni og hjátrú okkar sjálfra —
eða býr meira í náttúrunni en
við mennirnir höfum hugmynd
um og getum skilið?
---------Sólin skein glatt.
Veröldin var komin í samt lag
aftur.
■ HPIB
HEIMILISRITIÐ
35