Heimilisritið - 01.12.1947, Blaðsíða 42

það er ólíklegt að maður hitti
slíkan, „fagnaðarhrók“ oftar en
einu sinni hjá sama fólki.
Gestir, sem hafa óboðin smá-
börn með sér (eða hund), eru
einnig lítt eftirsóknarverðir yfir
hátíðina. Aður en varir getur í-
búðin verið komin á annan end-
ann, bókaskápurinn eins og
rústir Pompeiborgar, áklæðið á
nýja sóffanum allt út atað í
súkkulaði eða öðru verra o. s.
frv.
Næmlyndir húsráðendur fá
ekki verri gesti en þá, sem horfa
með köldum augum gagnrýn-
andans á allt fyrirkomulag heim-
ilisins og sleppa engu tilefni til
þess að benda alveg hispurslaust
og umbúðarlaust á allt, sem
þeim finnst miður fara.
„Sætur garður“, segja þessir
leiðindaseggir vingjarnlega.
„Fyrir mitt leyti hefði ég samt
heldur látið sólbyrgið þarna til
liægri og lága trjárunna þarna.
Svo hefði ég viljað falleg rósabeð
hér einhvers staðar, því þá hefði
maður haft eitthvað reglulega
fallegt til að horfa á“. Það hlýt-
ur að þurfa stillingu til þess að
slá ekki þá gesti niður, sem segja
eitthvað svipað þessu um það,
sem maður hefur lagt sig fram
við að gera vistlegt. Eða myndi
húsbóndinn bjóða þeim kunn-
kunningja sínum og listfræðingi
heim aftur, er skoðar málverka-
safn hans og segir, að myndirnar,
sem hann hefur keypt eftir vand-
lega íhugun og fyrir ærna pen-
inga, séu einskis virði?
Það eru til margar aðrar teg-
undir af óvelkonmum gestum.
Hvernig myndi ungu frúnni
finnast til um það, ef ógift æsku-
vinkona hennar kæmi í heimsókn
og legði sig alla fram við að heilla
eiginmanninn? Eða hvernig yrði
rosknu frúnni um ef yngri stúlka
í fjölskyldunni kæmi í kjól, sem
bersýnilega hefði verið stældur
eftir kjól, sem frúin liefði nýlega
látið sauma sér? Eða þætti hús-
bóndanum og húsmóðurinni
gaman að því, ef vinur dóttur-
innar væri allt kvöldið að athuga
í hvaða útlenzku útvarpsstöð-
inni væi'u beztu danslögin? Eða
væri gaman að því fyrir hjónin
að fá önnur hjón í heimsókn, sem
væru á svo öndverðum meiði við
þau í stjórnmáluin, að allt ætlaði
um koll að keyra í pólitízku
rifrildi? Eða væri gaman að spila
oft bridge við þá, sem alltaf færu
með gróða?
Svona mætti lengi telja, en
þetta ætti að duga til þess að
vekja alla væntanlega jólagesti
til umhugsunar um það, að ekki
er sama, hvernig koma skal fram
við gestrisna veitendur, ef þeir
kæra sig um að vera boðsgestur
þeirra oftar en einu sinni.
BNDIR
HEIMILISRITIÐ
40