Heimilisritið - 01.12.1947, Qupperneq 48

mæta í skrifstofu ungfrú Dale, og
hún stóð þar föl með samanbitn-
ar varir og hélt á tígrisdýrinu.
„Emily“, sagði hún„ „hvað á
þetta að þýða?“
„Á hvað að þýða?“ sagði ég
og horfði sakleysislega framan í
hana.
„Þetta“‘, sagði ungfrú Dale,
og rétti fra höndina með tígris-
dýrinu. „Það er brotið“.
„Hvar?“ sagði ég. „Ég sé það
ekki“.
„Ég spurði ekki hvoft þú sæir
það. Ég sagði, að það væri brot-
ið. Það ætti að nægja. Hvers
vegna gerðir þú það?“
Ég stóð þarna orðlaus. Ég
þurfti meir en mínútu til að
melta þessa ásökun.
„Hvers vegna gerðir þú það,
Emily?“ sagði ungfrú Dale.
„Fyrir fáeinum dögum varaði
ég þig við því að snerta það. En
það lítur út fyrir að þú hafir
laumast hingað inn í matarhlé-
inu til þess að óhlýðnast mér“.
„En ég — hef ekki — snert
það!“ sagði ég og varir mínar
skulfu.
„Svona, svona — það þýðir
ekkert að gráta“, sagði ungfrú
Dale, „en ég vil láta þig skilja,
að ég er mjög ánægð“. Hún lagði
höndina á öxl mér og horfði
beint í augu mér. „Það er til
gamall málsháttur um ósannindi,
sem þú ættir að minnast, Emily.
Lygaranum trúir enginn, þó
hann segi satt. Þessi regla er
undantekningarlaus. Og hvað
svonefndri smávægilegri, afsak-
anlegri skreytni viðvíkur, þá á
hún engan rétt á sér. Ósannindi
verða aldrei annað en ósann-
indi. Þú mátt fara“.
Ungfrú Dale settist við skrif-
borðið og fór að blaða í skjölum.
Þegar ég gekk til dyranna heyrði
ég hana segja:
„Ósannorða krakka get ég
ekki þolað . . .“ Og ég hét því,
að fyrirgefa henni aldrei. Aldrei
meðan ég lifði.
Þrír mánuðir liðu og jólin
nálguðust. Daginn fyrir jólaleyf-
ið, þegar við Marjorie vorum á
leið í skólann, sagði hún: „Hvað
ætlar þú að géfa ungfrú Dale?“
„Ekki neitt“, sagði ég.
„Ha!“ sagði Marjorie. „En þú
verður að gefa henni eitthvað!
Það gera allir!“
„Mér er sama“, sagði ég. „Ég
geri það ekki“.
ÉG VISST ekki, að það myndi
verða svona mikið um að vera
hjá ungfrú Dale um jólin. I
stóru kennslustofunni var jóla-
tré, og gjöfunum handa kennslu-
konunum var raðað undir það.
Klukkan tíu, þegar hringt var,
komu börnin inn og settust hæ-
versklega. Ungfrú Dale sat við
stórt kennaraborð undir glugg-
46
HEIMILISRITIÐ