Heimilisritið - 01.12.1947, Síða 62
aðar þeim, sem vildu fá sér hress-
andi dýfu fyrir morgunmatinn.
Þegar Iánda kom út fyrir,
mætti hún föður sínum, sem kom
neðan að. Hann mælti:
„Þú ert snemma á fótum. Ætl-
arðu útí?“
Hún kinkaði kolli.
í stað þess að halda áfram
niður klettana, hljóp Linda þar
til er hún kom að stígnum, sem
lá niður að grandagarðinum.
Það var háflæði og garðurinn því
undir vatni, en við bryggju lá
ferjubáturinn, sem notaður var
þegar svo stóð á. Linda leysti
bátinn og reri yfirum. Hún hélt
upp eftir hlíðinni liinum megin,
framhjá bílskúrnum, þar til hún
kom að verzluninni.
Ivona var að sópa gólfið. Hún
varð hissa er hún sá Lindu.
„Þér eruð snemma á fótum“.
Linda fór með hendinni niður
í vasann á baðsloppnum og tók
upp peninga.
II.
CHRISTINE Redfern var
stödd inni í herbergi Lindu, þeg-
ar hún kom aftur.
„Nú, þarna eruð þér“, sagði
Christine. „Mér datt ekki í hug,
að þér væruð koinnar á fætur“.
Linda svaraði.
„Eg fór í sjóinn“.
Þegar Christine sá, að Linda
var með böggul í hendinni, sagði
hún undrandi:
„Pósturinn hefur komið
snemma í dag“.
Linda roðnaði. Það var alveg
í samræmi við klaufaskap henn-
ar að rnissa böggulinn út úr
höndunum. Bandið slitnaði og
innihaldið valt út. á gólfið.
„Til hvers hafið þér keypt
kerti?“ spurði Christme.
Til allrar lukku fyrir Lindu,
beið hún ekki svars, en fór að
hjálþa henni til að tína upp af
gólfinu.
Undanfarna daga hafði Linda
einatt farið út með C’hristine
Redfern, þegar hún var að iðka
málaralistina. Christine var
fremur óefnilegur málari, en leit-
aði sér afþreyingar í því að
mála meðan maður hennar sner-
ist í kringum Arlenu Marshall.
I.inda varð æ hlédrægári dag
frá degi, og í vondu skapi, en
hún talaði ekki of mikið.
Hún fann fróun í návist þess-
arar sér eldri stúlku, líklega af
því að tilfinningar þeirra gagn-
vart sömu manneskjunni voru í
fullu samræmi.
Christine sagði:
„Eg ætla að leika tennis klukk-
an tólf, svo það er bezt að við
förum af stað tímanlega. Ivlukk-
an hálf-ellefu?“
„Já, ég verð tilbúin. Eg mæti
yður í forstofunni".
60
HEIMILISRITIfi