Heimilisritið - 01.06.1948, Qupperneq 45

Sannleikurinri
Sagct eftir RUDYARD KIPLING í
þýðingu Sigurðar Benediktsson-
ar blaðamanns. ■—-Niðurlag
Keller ætlaði svo þannig
með öðrum orðum að fá gjör-
vallan mannheim til þess að
rísa upp á afturfæturna af ein-
skærri undrun. „Nú skal ég
sýna ykkur, hvernig ég geri mér
mat úr góðu efni, þá sjaldan að
hnífur minn kemur í feitt“, bætti
hann við.
„Hafið þér aldrei komið til
Englands?“ spurði ég.
„Nei“, anzaði Iveller. „En ég
hef það einhvern veginn á til-
finningunni, að þér kunnið alls
ekki að meta að verðleikum
þetta einstæða tækifæri, sem
okkur er gefið. Helstríð sjóslöng-
unnar! — það slær allt út.
Herra minn trúr! Þetta er hin
yfirgripsmesta frétt, sem nokk-
urt blað hefur fengið til með-
ferðar“.
„Já, en samt verður þess að
engu getið í nokkru blaði, þrátt
fyrir allt“, sagði ég.
Zuyland, sem stóð rétt hjá
mér kinkaði kolli til samþykkis
orðum mínum.
„Hvað eigið þér við?“ spurði
Keller. „Enda þótt, að þér séuð
nógu mikill Englendingur til þess
að glopra þessu tækifæri út úr
höndunum á yður, þá ætla ég
ekki að gera það. Annars hélt
ég, að þér væruð b'laðamaður“.
„Það er ég líka — og þess
vegna veit ég það, sem ég veit.
Hlaupið þér bara ekki af yður
hornin, Keller. Verið þess minn-
ugur, að vegna þess að ég er
Englendingur þá er ég að
minnsta kosti sjöhundruð árum
eldri en þér, og það sem niðjar
yðar munu læra eftir fimm-
hundrað ár, það hef ég þegar
lært af forfeðrum mínum fyrir
fimmhundruð árum. Þér takið
þetta efni aldrei til meðferðar,
og þér getið það heldur ekki“.
Þetta samtal okkar átti sér
stað út í regin-hafi, þar sem ekk-
ert virðist að jafnaði ómögulegt
— nálægt hundrað sjómílum frá
Sauthampton. I dögun morgun-
inn eftir sigldum við fram hjá
Náldröngum, sem eru klettar á
HEIMILISRITIÐ
43