Heimilisritið - 01.06.1948, Page 63

hugsanlégt að' frú hlarshall hafi
verið bendluð við það. Hvað
haldið þér?“
„Það gæti hugsast“, sagði
Poirot dræmt.
„Ætli hún liafi notað deyfi-
lyf?“
„Eg efast um það“, sagði Poi-
rot. „Hún var hraustleg í útliti,
og róleg á taugunum. Það var
engin ör að sjá á húðinni — ekki
þar fyrir, sumir taka þesskonar
í nefið. Eg held þó ekki að hún
liafi notað deyfilyf“.
„Það er hugsanlegt að hún
hafi lent í þessu bralli af öðrum
ástæðum. Eg læt Neasdon rann-
saka þetta efni“.
Dyrnar opnuðust, Horace
Blatt kom inn, fjörlegur, að
vanda .
„Eg var einmitt að koma
heim, rétt í þessu, og heyra tíð-
indin. Þér eruð lögreglustjórinn?
Mér var sagt að þér væruð
hérna inni. Eg heiti Horace
Blatt. Get ég verið yður hjálp-
legur á nokkurn hátt? Það' er þó
ólíklegt. Eg hef verið úti á sjó
í allan morgun — missti af öllu
saman. Halló, Poirot, ég tók
ekki eftir yður. Þér takið auð-
vitað þátt í þessu; þó það nú
væri. Sherlock Holmes að snúa
á lögregluna, ha!“
Horace Blatt var látinn setj-
ast niður. Hann tók upp sígar-
ettuveski og rétti að Weston.
Weston afþakkaði. „Ég held
mig við pípuna, þegar ég reyki“,
sagði hann.
„Eg líka. Eg reyki stundum
sígarettur, en pípan er nú alltaf
bezt“.
. „Blessaðir, kveikið þér þá í
henni“, sagði Weston.
„Eg hef hana ekki á mér. En
segið þér mér, hvernig þetta var
allt saman. Allt sem ég veit er,
að frú Marshall fannst myrt í
fjörunni“.
„Við Pixy Cove“, sagði West-
on og horfði rannsóknaraugum á
Blatt.
En Horace Blatt lét sér hvergi
bregða.
„Hún var kyrkt?“
„Já“.
„Ógeðslegt — svívirðilegt! En
hún var á hálum ís. Laus í rás-
inni — trés moutarde — hvað,
monsieur Poirot? Hafið þið ann-
ars nokkra hugmynd um, hver
framdi morðið, eða kannske mér
leyfist ekld að spyrja?“
„Eiginlega er það nú okkar
hlutverk, að bera fram spurning-
arnar“, sagði Weston, og dauft
bros lék um varir hans.
„Fyrirgefið þér“, sagði Blatt,
og veifaði til hendinni. „Gjörið
svo vel að spyrja“.
„Þér sögðust liafa farið út á
sjó, í morgun. Um hvaða leyti
var það?“
Framh. í næsta hefti.
HEIMILISRITIÐ
61'