Heimilisritið - 01.09.1948, Síða 4

Hrífandi smásaga úr lífi nýgiftra lijóna eftir Margaret Pulsford
Dansleikurinn
„ELSKAN, lízt þér vel á kjól-
inn minn?“ sagði Margot.
„Mumm“.
„Þú hefur ekki einu sinni litið
á hann“. Anægja hennar með
útlit sitt dvínaði, en í þess stað
kom þykkja.
„Eg er að hnýta slaufuna".
„Nú, þú gætir þó litið á mig“.
„Fjandinn sjálfur, nú var ég
rétt að hafa það“, sagði Jóna-
tan og sveiflaði bindisendunum
gremjulega.
Margot fylltist þrjózkufullri
ákvörðun um að láta hann líta
á kjólinn. Það var skammarlegt
hve lítinn áhuga hann sýndi
henni. Hún færði sig nær hon-
um, breiddi út pilsið og hallaði
undir flatt.
„Líttu á“, sagði hún.
„Hann er töfrandi", sagði
Jónatan, gaut allra snöggvast á
hana augunum og hélt svo á-
fram að stara á bindisendana í
speglinum.
„Þú og þitt hálsbindi“, sagði
Margot iðandi í skinninu eftir
að rífast, heldur en þola skeyt-
ingarleysi hans.
„Nú, ekki get ég farið svona.
Því í ósköpunum viltu að við
séum samkvæmiskíædd, það get
ég ekki skilið“.
„Ó, fyrir alla muni“, sagði
Margot. „Það er ekki svo oft,
sem maður fer á meiriháttar
dansleik“.
„Hálfvitalegt hopp og hí“,
sagði Jónatan stutt og laggott,
og óskaði þess, að' hann hefði
sagt Jenkins á skrifstofunni álit
sitt á honum.
2
HEIMILISRITIÐ