Heimilisritið - 01.09.1948, Qupperneq 10

„Ég verð að finna manninn
minn“, sagði hún dyggðuglega,
og henni létti, er hann fylgdi
henni eins og enskur heiðurs-
vörður. Hin væga sektartilfinn-
ing hvarf. Hann var þá ágætur
eftir allt saman.
„Hann er í barnum, held ég“,
sagði hún.
En Jónatan 'var ekki í barn-
um. Og ekki stúlkan. Hún varð
að þola allar venjulegar tilfinn-
ingar svívirtrar eiginkonu. Það'
var allt í lagi, þótt hún leyfði
sér að daðra ofurlítið. Hún vissi
nákvæmlega hve langt það
mátti ganga, en Johnny mcð
annarri stúlku, sem væri sama
hve langt hún gengi . . . það var
annað mál.
Hún gáði umhverfis sig. Hvar
voru þau? Hún fór að fá ískyggi-
legan grun. Svo hann hugðist
geta náð sér niðri á henni með
því að' fara út með þeirri rauð-
hærðu, var það? Og dansa ekki
einu sinni við hana, heldur vera
einhversstaðar úti í garði. . . . Ó,
hún gæti drepið hann.
Nýtt lag bvrjaði, rúmba.
„Ég veit ekki hvar Johnny
getur verið“, sagði hún.
„Dansið þá við mig“. Röddin
var innileg. Hann var dásamlega
glæsilegur, og hún valdi auðveld-
ustu leiðina til að varð'veita stolt
sitt og dansaði við hann.
Eftir fáein spor, hélt hann
henni frá sér. „Ég kann ekki
rúmbu“, játaði hann.
„Ó“, sagði hún.
„Mynduð þér vilja setjast, í
barnum, eða í garðinum?“
„Ekki í barnum“, sagði hún.
Hún ætlaði ekki að eiga á hættu
að mæta stríðnislegu augnaráði
Johnnys, þegar hann kæmi aft-
ur með þessa skepnulegu, feitu,
rauðhærðu drós. Hvernig karl-
menn lágu hundflatir fyrir rauð-
hærðum. Viðbjóðslegt!
Hún gekk út á grasflötina
reigingslega. Johnny átti þetta
skilið. Hún var ef til vill hvers-
dagsleg í hans augum, af því að
hún var gift honum, en þessi
maður var snarvitlaus í henni.
Hann titraði jafnvel, þegar hann
dansaði við' hana. Hún hafði
fundið það. Nú lá hann fyrir fót-
um liennar, ef hún kærði sig um.
Það vært maklegt fyrir hegðun
Johnnys.
Máninn gaf nóttunni silfurlit,
og dölck áin var með silfurslæðu.
Kjóllinn og hárið á Margot varð
fölt í tunglsljósinu, en Ferdi
virtist hærri, dekkri, þreklegri.
Hún fór að finna til bæði ótta
og æsingar, er hún gekk við hlið
hans með höndina á armi hans.
Ég gæti verið hvar sem væri,
hugsaði hún, á Capri eða í Vín-
arborg eða á einhverjum öðrum
stáð, sem hana langaði til að
heimsækja með Johnny. Ný af-
8
HEIMILISRITIÐ