Heimilisritið - 01.09.1948, Blaðsíða 17

hersveitinni með sama nafni,
var talinn bera fleiri heiðurs-
merki en nokkur annar brezkur
hermaður.
Á hverjum morgni vakti For-
syth heimilisfólkið með sekkja-
flautuleik, að skozkum sið.
Cameron, sem var þjónn, tókst
aldrei að ná tökum á þeirri list
að þjóna við matborð. Minnist
ég þess, að einu sinni varð hon-
um á, vegna athugunarleysis, að
þeyta svínslæri eftir endilangri
borð'stofunni, og munaði mjóu,
að það lenti á föður mínum.
En þótt Cameron væri ekki
neinn fyrirmyndar þjónn, þá
fannst okkur hann hinn ákjós-
anlegasti félagi, og karlmannleg-
ur var hann með sitt geysimikla
yfirvaraskegg. I3ó kom að því,
að móður mína grunaði hann
um að hafa fullmikið yndi af
whisky, og það svo, að hann
væri vafasöm fyrirmynd áhrifa-
gjarnra, ungra prinsa.
Við höfum yndi af að hevra
sögur Cammerons um návígi
hans við „Fuzzy-Wuzzvana“ og
skotfimi hans gegn Búunum.
Þegar við vorum í London
fannst okkur ekkert á við það,
að fá þá Cameron og Forsyth til
að fara með okkur upp á þak á
Marlborough-höll, því þaðan
gátum við séð jdir götuna, er líf-
vörður konungs skipti vöktum í
Friary Court við St. James höll-
ina. Það var okkur heilög at-
höfn, að heilsa fánanum að her-
mannasið', er hann var borinn
fram hjá.
Löngun okkar til að eftirlíkja
vaktaskipti lífvarðarins, varð til
þess, að Cameron myndaði her-
flokk með systur minni, mér og
yngri bræðrum okkar, Bertie og
Henry. Faðir minn samþykkti
þessar ,,heræfingar“ vegna þess,
að hann áleit það myndi fyrir-
bvggja, að við fengjum flösku-
herðar.
Við vopnuðum okkur með
trébyssum og gen.gum næstum
því á hverjum degi að her-
mannasið með Cameron, sem
hrópaði fyrirskipanir eftir æf-
ingabókinni, en Forsyth lék her-
göngulög á sekkjaflautuna. Að
þessu höfðum við mikið gaman,
einkum er við vorum í Sandr-
ingham, því þá kom það fyrir,
að afi okkar. konungurinn, kom
út úr Stóra Húsinu, til þess að
horfa á okkur.
MóSir mín
Við umgengumst móður okk-
ar með innilegri virðingu.
Þótt hún stæði jafnan með
föður mínum, hvað agann
snerti, þá tók hún jafnan okk-
ar málstað, ef henni þótti hann
vera of strangur við okkur.
Fjölskylda hennar var ekki
jafn efnuð og fjölskylda föður
HEIMILISRITIÐ
15