Heimilisritið - 01.09.1948, Side 18

míns og hún hafði verið alin upp
á einfaldan, enskan hátt.
Langdvöl hennar erlendis, á
meginlandi Evrópu, hafði
þroskað sjónarsvið hennar, og
með athugunum sínum og námi
hafði hún öðlast ótrúlega mikla
þelckingu í sögu; og hún var
nærri því sérfræðingur að því er
varðaði gömul húsgögn og list-
muni.
Enginn ættingi hennar komst
í hálfkvisti við hana, er um var
að ræða nákvæmt minni, hvort
sem um var að ræða konungs-
ættir á meginlandinu, eða erfða-
gripi og minjagripi fjölskyld-
unnar.
Við' fæðingu hvers barns fékk
mamma sér Ijósmyndabók og
færði nákvæmlega inn í þær
þroskaferil okkar. Hún færði
inn dagana „er barnið tók sína
fyrstu tönn“, eða „byrjaði að
ganga“ og hárlokk setti hún í
bókina við daginn, er hvert
okkar var klippt í fyrsta sinn.
Mest hlökkuðum við bömin
til þess, er við söfnuðumst sam-
an í herbergi mömmu á kvöld-
in og fengum te og brauð með
ávaxtamauki og mjólk, en það
var síð'asta ináltíð dagsins.
Hún var þá venjulega í inni-
slopp og hafði lagt sig í sófann,
en við söfnuðumst utan um
hana, og hún sagði okkur sög-
ur, eða las fyrir okkur.
Hinn blíði málrómur og hin
þroskaða hugsun hennar, þægi-
leg stofan, sem var full af per-
sónulegum fjársjóðum, allt var
þetta óaðskiljanlegt hamingju-
tilfinningunni, sem sett er í
samband við síðustu stundir
dagsins í barnæsku.
Lært að prjóna
En þar sem móðir mín var
hagsýn að eðlisfari, kenndi hún
okkur að' nota þessa stund til að
prjóna ullartrefla fyrir hina
fjöldamörgu góðgerðarfyrirtæki
hennar.
Hún kenndi okkur að prjóna,
og notaði stóra tréhringi og
látúnsprjóna við kennsluna. A
meðan hún las, prjónuðum við
af kappi, þar til við höfðum lok-
ið við fimm feta langa trefla.
Þegar ég var lítill drengur
hafði ég meira gaman af að'
prjóna en systkini mín. Mörgum
árum síðar, er ég lá í rúminu og
var að ná mér eftir að hafa dott-
ið illa af hestbaki, tók ég til að
prjóna á ný og náði talsverðri
leikni.
I byrjun síðasta stríðs, er ég
gegndi starfi með brezkri her-
nefnd hjá franska hernum,
neyddist ég til að fara langar
bílferðir á milli vígvallanna. Þá
tók ég á ný upp þessa gömlu
iðju, til að eyða tímanum.
Ég fór af skiljanlegum ástæð-
16
HEIMILISRITIÐ