Heimilisritið - 01.09.1948, Qupperneq 38

ur, nokkuð grannur og helzt of
fínn til fara. Sonju datt strax í
hug, að hann væri í hópi þeirra,
sem hafa alveg sérstakan áhuga
á hinu veikara kyni.
Hann virti hana fyrir sér með
hrifningu í augunum. Hún roðii-
aði og sveipaði fastar að sér inni-
sloppnum.
„Á ég ekki að fá koss?“ spurði
hann og gekk til hennar með
útbreiddan faðminn.
Þessu hafði Sonja alls ekld
gert ráð fyrir.
Hún vék til hliðar og benti á
skápdyrnar. „Ég skal vera ró-
legur“, hvíslað'i hann. „Það er
einhver þarna inni, sem ekki má
vita að ég er staddur hér. Nafn
mitt er Leopold Hanson“.
„Það er þjófur þarna inni“,
svaraði lnin og fannst það eina
ráðið til að fyrirbyggja allan
misskilning og bjarga sér undan
björgunarmanni sínum.
„Auðvitað“, svaraði hann, án
þess að hafa augun af henni.
„Það er ekki nýtt. Þetta er held-
ur ekki j fyrsta skipti, sem ég
kem kvenmanni til hjálpar“.
Hann greip hana í fang sér.
„Gef mér kossinn“, skipaði hann
og hélt fast utan um hana. Hún
reyndi að rífa sig lausa, en hann
hélt henni svo fast, að' hún ætl-
aði varla að ná andanum. Allt í
einu heyrði liún skarpan smell,
og samtímis var hún laus.
Hún leit við og sá svarthærða
yngismanninn liggja á gólfinu.
Herðabreiður maður laut yfir
hann. Hún sá ekki framan í
hann, því hann sneri baki að
henni, en hún rak upp óp, þegar
Leopold Hanson réðist í sömu
svifum til atlögu gegn fjand-
manni sínum. '
Borð og stóll ultu um koll í
þeim gauragangi, sem nú hófst,
svo ekki var hægt að heyra
mannsins mál, enda ekki von að
Sonja heyrði, þó að drepið' væri
á dyr, sem síðan voru rifnar upp
á gátt og lögregluþjónn stóð í
djTagættinni.
Koma hans gerði skjótan enda
á áflogin.
„Hvað er hér um að vera?“
spurði hann og virti fyrst fyrir
sér karlmennina, en sneri sér
síðan að Sonju. „Það var hringt
á stöðina og tilkynnt, að maður
hefð'i klifrað upp brunastigann,
og ég var sendur hingað í þeirri
trú, að um innbrot væri að
i*æða“.
„Alveg rétt“, svaraði Leopold
Hanson, áður en Sonju gafst
tími til að svara. „Þjófurinn er
þai-na“, bætti hann við og benti
illkvitnislega á fjandmann sinn,
„og það lá við' að hann yrði
morðingi, ef þér hefðuð ekki
komið og hindrað það“.
Lögreglumaðurinn leit spurn-
araugum á Sonju.
36
HEIMILISRITIÐ