Heimilisritið - 01.09.1948, Qupperneq 46

ætt við slíkan grip, og ákvað
því að ganga inn.
Búðin var lítil og eyðileg.
Nokkrar óhreinar hillur upp með
veggjunum, og í þeim voru flösk-
ur af ahskonar lögun og stærð,
er innihéldu hina ólíkustu hluti,
sem ekki voru merkilegir fyrir
neitt annað en það, hvernig þeir
liefðu. komizt þangað. Meðan
Frank var að litast um, var upp-
iokið lítilli hurð og inn gekk eig-
andinn, skorpinn karl í kvöld-
slopp, og virtist ögn hissa og
feginn að fá viðskiptavin.
Hann sýndi Frank orust-
una hjá Gettysburg, japanska
garða og jafnvel skorpið manns-
höfuð, allt í flöskum. „Og hvað“,
sagði Frank, „er í þessum í
neðstu liillunni?“
„Það er nú ekki mikið að sjá“,
sagði gamli maðurinn. „Margt
fólk heldur að það sé ekkert
nema liégóminn einber. Mér fyr-
ir mitt leyti geðjast vel að þeim“.
Hann dró nokkur sýnishorn
fram úr rykinu. Ein virtist elcki
innihalda annað en þurra flugu;
í öð'rum virtust helzt vera strá
eða hrosshár eða hver veit hvað;
sumar virtust fullar af gráum
eða glitrandi reyk. „Þau eru“,
sagði sá gamli, „ýmiskonar and-
ar, árar, nornir, púkar og þess-
háttar. Sumum þeirra, hugsa ég,
er erfiðara að koma niður í
flösku en seglskipi“.
„O, verið ekki að því arna!
Við erum í New York“, sagði
Frank.
„Því meiri ástæða“, sagði
gamli maðurinn, „að búast við
alls konar árum í flöskum. Ég
skal sýna yður. Bíðið andartak.
Þessi tappi er ári fastur“.
„Hvernig lítur þessi út?“
spurði Frank.
,J,essi“, sagði gamli maðurinn,
og hélt flöskunni upp að ljósinu.
„Þessi ... Drottinn minn dýri!
Ég er farinn að sjá illa. Nú var
ég rétt að því kominn að opna
skakka flösku. Það er víst rétt-
ast að setja hann aftur á sinn
stað. Sá er nú sannarlega ekkert
lamb að leika sér við. Það var
svei mér gott að ég náði ekki
tappanum. Ég ætla að setja miða
á hann til vonar og vara. Hérna
er nokkuð, sem ekki er eins
hættulegt“.
„Hvað er í henni?“ spurði
Frank.
„Talið vera fegursta kona í
heimi“, sagði karlinn. „Ágætt, ef
þér eruð gefinn fyrir þessháttar.
Sjálfur hef ég aldrei ómakað mig
til að opna hana. Ég skal reyna
að finna eitthvað' merkilegra“.
„Já, en, frá vísindalegu sjón-
armiði“, sagði Frank, „ég. ...“
„Nei, nei“, sagði gamli mað-
urinn. „Úr því við tölum um vís-
indi: lítið á þetta. Hann rétti upp
flösku með einhverja agnarlitlu
44
HEIMILISRITIÐ