Heimilisritið - 01.09.1948, Qupperneq 50

koma aldrei inn, án þess að'
drepa á dyr. Og ennfremur —
engin brögð“.
Arinn brosti smeðjulegu þakk-
lætisbrosi og fór, og Frank hélt
sig í kvennabúrinu um nóttina
og naut skemmtunarinnar í rík-
um mæli.
Nokkrar vikur liðu við þessar
unaðsemdir, unz Frank, sam-
kvæmt lögmáli, sem jafnvel
magnaðasti ári féklc ekki rönd
við reist, fór að verða dálítið
smásmugulegur, vandfýsinn, dá-
lítið gjarn á að gagnrýna og
finna að.
„Þetta“, sagði hann við árann,
„eru allra laglegustu hnátur, ef
maður er gefinn fyrir slíkt, en ég
held varla að þær geti verið
fyrsta flokks, ella hefði ég meiri
áhuga á þeim. Þegar allt kemur
til alls, er ég slcynbær á þessa
hluti, aðeins það • bezta hlýtur
náð fyrir augliti mínu. Farið með
þær, vefjið saman öllum tígris-
dýraskinnunum nema einu“.
„Skalt gert“, sagði árinn.
„Sjáið, því er lokið“.
„Og á skinnið', sem eftir er“,
sagði Franlc, „setjið þér sjálfa
Kleópötru“.
A næsta augnabliki var Kleó-
patra þar, og hún mátti eiga það,
að hún var dásamleg. „Halló!“
sagði hún. „Hér er ég, á tígris-
dýraskinni aftur“.
„Aftur!“ hrópaði Frank og
minntist allt í einu karlsins í
búðinni. „Svona! Burt með
hana. Komdu með Helenu
fögru“.
Samstundis var Helena fagra
þar. „Halló!“ sagði hún. „Hér er
ég, á tígrisdýraskinni aftur!“
„Aftur!“ hrópaði Frank.
„Fjandinn hirði þennan gamla
bósa! Burt með hana. Komdu
með Rosamund drottningu hina
ó við j af nanlegu“.
Rósamund sagði nákvæmlega
það sama; sömuleiðis la Pompa-
dour, lady Hamilton og allar
aðrar frægar fegurðardísir, sem
Frank gat látið sér detta í hug.
„Engin undur“, sagði hann, „að
gamli maðurinn skyldi vera
svona hræðilega þurr og skorp-
inn! Sá gamli skratti! Sá gamli
djöfull! Hann hefur sannarlega
fleytt rjómann ofan af trogun-
um. Kallið mig afbrýðisaman
ef yður þóknast, ég vil ekki leif-
ar þessa gamla þrjóts. Hvar
finn ég fulllcomna veru, verðuga
fað'mlags slíks sælkera, sem ég
er?“
„Ef yður þóknast að beina
þeirri spurningu til mín“, sagði
árinn, „vil ég leyfa mér að
minna yður á, að í litlu búðinni
var flaska, sem gamli maðurinn
opnaði aldrei, því ég lét hann
hafa hana eftir að hann missti
áhugann á svona málum./ En
þrátt fyrir það er flaskan talin
48
HEIMILISRITJÐ