Heimilisritið - 01.11.1948, Qupperneq 7

„Ó, Max, ég hef fundið dá-
samlegt hlutverk“, sagði hún.
„Eg er þreytt á Lindu. Þessar
kænu, ungu nútímakonur eru
eiginlega svo innantómar. Sjáðu,
hér er handritið“. Hún tók
bunka af vélrituðum pappírs-
örkum af rúminu og rétti hon-
um.
Hann leit æfðum augum yfir
síðurnar. A þriðju síðu fann
hann hana. Þetta var þá hans
verðandi eiginkona. Hann las
tilsvörin og fannst hún and-
styggileg, dramatísk, sjálfs-
aumkandi konuskepna, sem
fannst örlögin hafa gert sér
grikk, af því hún var ekki karl-
maður. Hann sigraði löngun sína
til að kasta handritinu í gólfið,
en sagð'i í stað þess í sínum kald-
asta rýnistóni: „Eg vil ógjarnan
hugsa um, hvað ég verð að segja
um þetta leikrit í gagnrýni
minni“.
Fögrum roða skaut upp í
vöngum hennar, svo. varð hún
mjög föl. „Maxwell Coombs,
veizt þú, hvað fólk segir um okk-
ur?“ spurði hún.
„Nei, og mér er líka sama“.
„Það sfegir að þú sért svo af-
brýðisamur út í leikfrægð mína,
að þú liælir ekki nokkru leikriti,
sem ég leik í. Og veiztu liver end-
irinn verður?“ Hún fór að ganga
um gólf með hinu viðurtekna
Lindu-lagi. „Hann verður e'in-
faldlega sá, að allir leikstjórar
hætta að þora að láta mig hafa
aðalhlutverk“.
„Þú skjallar mig, ástin mín.
Ég veit vel að ég hef ekki svo
mikla þýðingu“, sagði hann með
uppgerðri auðmýkt.
Allt í einu var Linda á brott,.
„Jú, víst hefurðu það!“ sagði
hún eymdarlega. Hún kastaði
frá sér teppinu, kraup niður á
gólfið, tók utan um hné hans,
studdi sinni, fallegu höku á hend-
urnar og horfði upp til hans með
augnaráði hinnar upprunalegu
Fransesku. „Æ, Max, farðu nú
ekki illa með þetta leikrit. Gefðu
því svolitla möguleika!“
Svipurinn í augum hennar
kom honum til að grípa til hug-
myndar, sem sveimaði um í höfði
hans eins og fugl, sem hefur lent
niðri í reykháf. „Heyrðu nú“,
sagði hann með hægð.
„Já, hvað er það?“ sagði hún
eftirlát.
Hann lvfti henni á kné sér,
kyssti hana nokkrum sinnum og
gerði athúgasemdir um hinn
undarlega leik ljóssins í hári
hennar. ,,Eg hef fengið hug-
mynd“, sagði liann.
Hún kyssti hann. „Segðu
hana!“
„Það er einmitt meiningin. Eg
ætla að skrifa leikrit fyrir þig,
elskan, og hvílíkt leikrit skal það
verða!“ Hún þagði sVo lengi, að
HEIMILISRITIÐ
5