Heimilisritið - 01.11.1948, Side 10

fædda barni, „þú verður að
hjálpa mér“.
En þegar sonur hans fæddist,
næsta sumar, var liann mjög í
efa um að' nokkuð svo smátt
gæti nokkurn tíma komið hon-
um til hjálpar. „Mér datt aldrei
í hug, að þau væru svona lítil“,
sagði hann agndofa.
Franséska hélt barninu fast-
ara að sér og benti með ákær-
andi fingri á Max. „Sjáðu þenn-
an“, sagði hún við sofandi barn-
ið. „Svona líta gagnrýnendur út.
En þú skalt alls ekki kæra þig
um hann. Hugsa sér, að byrja
strax að gagnrýna þig!“
Franseska sýndi móðurást,
sem jafnvel Max hefði orðið'
hissa á, ef hann hefði ekki vit-
að, að hún var hluti þeirrar
Fransesku, sem hann hafði skap-
að. Fn næsta augnablik ásakaði
hann sig fyrir, að hugsanir hans
mótuðust af gagnrýnisstöðu
hans, og ákvað að' gleðjast yfir
tilverunni, meira en nokkru sinni
fyrr.
Leikritið' fór mikla sigurför,
sem setti svip á líf þeirra. f því
auðuga, hamingjusamlega um-
hverfi óx drengurinn, byrjaði að
skríða og ganga, að tala. Hann
dýrkaði móðúr sína og fór ekki
í felur með að honum þótti
vænna um hana en föðurinn, og
Franseska endurgalt ást hans af
öllu sínu hjarta. Stundum, þeg-
ar Max lá vakandi á næturnar,
sagði hann við sjálfan sig, að
þetta væri of gott til að standa
lengi. Sá dagur kæmi, að' hún. . . .
Þegar hann var kominn hingað
í hugsunum sínum, ákvað hann
að sofna. ---------
En dagurinn rann upp. Einn
morgun, þegar leikritið hafði
verið sýnt þrjú ár, vaknaði
Franseska með geispa, og Max,
sem var að raka sig, heyrði eitt-
livað nýtt í þeim geispa. Hann
lagði rakvélina frá sér, þurrkaði
sápuna af hökunni og gekk inn
í svefnherbergið. „Vakti ég þig?“
spurði hann.
„Nei“, sagði hún kæruleysis-
lega, „ég var nærri vöknuð —
ég var að hugsa“.
Það fór hrollur um hann.
„Hugsa?“ _
Hún settist framan á og horfði
á hann. „Max, nei ég get ekki
sagt það! Ég vil ómögulega særa
Þig“-
„Vitleysa“. sagði hann, „ég er
úr þjáli“.
Hún hló. „Max, ég er að verða
svolítið þrevtt á leikritinu — nei,
ekki á leikritinu, heldur því að
gera alltaf það sama aftur og
aftur“.
Þá var það komið'. Hann sýndi
engin geðbrigði. „Það skil ég
mjög vel“, sagði hann kurteis-
lega. „Hefurðu hugsað þér nýtt
hlutverk?“
8
HEIMILISRITIÐ