Heimilisritið - 01.11.1948, Qupperneq 18

i'ótatak að baki sér, og hann
þorði ekki að líta við. Fótatak-
ið hætti við bekkinn undir
glugganum. Hægur vorþeyrinn
bar með sér daufa blómaangan
— af ilmvötnum hennar. Hann
heyrði ógreinilegt skrjáf í pappír.
Hún blað’aði víst í bók. Hann réð
ekki við sjálfan sig lengur og leit
varlega upp. Jú, hún sat þarna
og horfði til hans óræð'um aug-
unum. Nú brosti hún til hans
svo að skein í perluhvítar tenn-
urnar.
— Það er heitt í dag.
— Ha? Já.
Hann varð alveg ringlaður.
Hann hafði ekki lengur vald á
skóflunni. Það var eins og hann
pældi blindandi.
— Það verður víst að klippa
þessa rósarunna. Mér sýnist
þeir svo óhrjálegir.
Hún stóð upp og kom til hans
með greipar spenntar á bókinni,
sem hún þrýsti að stinnum
brjóstunum.
Garð'yrkjumaðurinn leitaði ár-
angurslaust að hæfilegu svari.
Nú stóð hún þétt við hlið hans.
Ilmurinn úr klæðum hennar
gerði hann vankaðan. Hún laut
niður með þokkafullri hreyfingu
og fitlaði við rósaviðinn. Á
iöngutöng leiftraði stór, ílangur
ópall.
Án þess að vita hvernig það
atvikaðist sat hann allt í einu
16
við hlið hennar í grasinu. Hún
lagði báða handleggina um háls
honum og dró hann til sín. Hann
kyssti rauðar, þrýstnar varir
hennar hvað eftir annað.
Hún kyssti ekki eins vel og
Lína, ályktaði hann ósjálfrátt.
Nú lá hún í grasinu, og sól-
skinið féll beint á andlit hennar,
sem var ekki eins ungt og fallegt
svona nálægt manni í björtu sól-
skininu.
Hún reis snöggt upp við oln-
boga og litaðist flóttalega um.
— Komið þér snöggvast inn
og fáið' yður eitt vínglas með
mér, — stúlkan á frí. Manni veit-
ir ekki af hressingu í hitanum.
Hún lagði af stað heim að hús-
inu. Bókina lét hún liggja. Garð-
yrkjumaðurinn tók hana upp og
fylgdi auðmjúkur á eftir. Hann
gekk á hæla henni inn í dagstof-
una og stóð feiminn og vand-
ræðalegur á miðju gólfi, unz hún
bauð honum að setjast í einn af
djúpu hægindastólunum. Hann
litaðist ringlaður um stofuna, án
þess að festa augun við' neitt sér-
stakt. Málverkin, myndastytt-
urnar og bækurnar meðfram
veggjunum hurfu honum í
móðu. Frúin setti vínflösku og
tvö glös á lítið borð og hellti í
glösin. Rautt vínið fékk á sig
gullinn blæ gegnum slípaðan
kristallinn.
Skái, mon ami!
HEIMILISRITIÐ