Heimilisritið - 01.11.1948, Qupperneq 24

Ég var orðin afar mikilvæg per-
sóna um stundarstakir, ein af
heimilisfólki Stalíns. Sérhvert
skref mitt var þegar tilkynnt
leynilögregluforingj anum.
Miska, gamli garðyrkjumað-
urinn okkar, hvarf skyndilega. í
stað hans kom roskinn maður,
sem verksmiðjuforstjórinn mælti
með við manninn minn. Seinna
komst ég að því, að hann var
majór í þeirri deild leynilögregl-
unnar, er gætir Stalíns. Bæði ég
og maðurinn minn vöndumst
því brátt, að leynilögreglumenn
fylgdu okkur eftir hvert sem við
fórum.
I fyrsta samtalinu hafði Beria
aðvarað mig: „Spyrjið engra
spurninga um Stalín. Spyrjið
helzt einskis“. Ég var þakklát
fyrir þessa ráðleggingu. Fótmál
Stalíns eru bezt varðveitta
leyndarmálið í Sovétríkjunum.
Ég man að Svetlana varð undar-
leg og áhyggjufull á svip, er ég
lét þess eitt sinn getið, að' ég
hefði ekki séð föður hennar dög-
um saman.
Dag einn í nóvember 1945 fór
Svetlana með mig inn í herberg-
ið, sem Stalín notaði fyrir skrif-
stofu, hún ætlaði að sýna mér
málverk af móður sinni. Ég stóð
á þröskuldinum, ófús að fara inn,
og virti fyrir mér stórt málverk
af fagurri konu. Það var and-
spænis dýrújuim- Húri hafði fal-
leg augu og við'kvæmnislegan
munn. Brúnt hárið féll í löng-
um lokkum niður um háls henn-
ar.
„Þetta er nióðir mín“, sagði
Svetlana lágt.
Nadezhda Alleluyevna var
önnur kona Stalíns — og sú, sem
hann unni. Til þess að geta
kvænzt henni, skildi hann við
fyrstu konu sína 1919, bréflega.
Nadezhda var móðir Svetlana
og Vassily bróður hennar. Með
fyrstu konunni átti Stalín son,
en sér hann naumast nokkru
sinni.
Ég hafði séð líkfylgd Nad-
ezhda árið 1932, kaldan, hrá-
slagalegan nóvemberdag. Rauði
fáninn blakti yfir Kreml. Síð-
degis var lítil kista, hulin rauðú •>
silki, borin út á vagn, sem sex
svartir hestar drógu, og henni
ekið eftir snæviþöktum götum
höfuðborðarinnar. Hljómsveit
lék Internationalinn hægt og
drungalega.
Nadezhda, sem var dóttir
lásasmiðs í Tiflis, nágranna föð-
ur Stalíns, var eina konan, sem
Stalín elskaði. Dauði hennar var
honum þungbært áfall. Það var
eitthvað dularfullt við dauða
hennar. Tveimur dögum áður
hafði hún sézt í söngleikahöll-
inni, en þó var getið um lang-
varandi veikindi hennar í
Izvéstia.
22
HEIMILISRITIÐ