Heimilisritið - 01.11.1948, Qupperneq 27

„Manneskjur eins og þig ætii að afmá"
Sakamálcisaga eftir J. Anker
ÞAÐ VAR hrásiagalegt októ-
berkvöld um áttaleytið, þegar
Hickens prófessor opnaði úti-
dyrnar á húsi því, í útjaðri há-
skólaborgarinnar, þar sem liann
hafð'i á leigu fremur iitla og fá-
tæklega íbúð. Hann staldraði
við og hristi hið gamla stærð-
fræðihöfuð sitt með vanþókn-
un: nú voru þau enn farin að
rífast, frú Warren, húsmóðirin,
og frændi hennar, William
Clarke, einn hjarfólgnasti nem-
andi hans, er ætlaði að ganga
undir embættispróf næsta sum-
ar, og átti betra skilið, en föð-
ursystir hans lét hann eiga í
þessu húsi.
„Og það get ég sagt þér“,
heyrði Hickens hana öskra, „að
þú erfir ekki grænan eyri eftir
mig. Strax á morgun skal ég
senda eftir lögfræðingnum, og
þú skalt verða strikaður út úr
erfðaskránni“.
„Þú ert vond 'manneskja,
frænka", svaraði William Clarke
undarlega rólegri röddu; hann
var annars oft töluvert æstur,
hugsaði Hickens prófessor og
andvarpaði. „Eg hika ekki við
að segja, að manneskjur eins og
þig ætti að afmá“.
„Svo þú segir það', betlara-
kvikindið“.
Röddin brast af geðillsku, eða
ef til var það af reykjarmekkin-
um, sem sló út í ganginn til
hennar úr herberginu með opnu
giuggunum. Hún þagði, að
minnsta kosti á meðan prófes-
sorinn fór framhjá, og þegar
hann var kominn upp til sín,
hafði pilturinn þegar þotið' fram-
hjá honum og inn í kvistherbergi
sitt og skellt hurðinni aftur af
öllum kröftum.
Hickens var þó ekki fyrr kom-
inn inn í sína íbúð, en hann
heyrði á ný rifrildi neð'an frá frú
Warren:
„Ef þér haldið, að ég ætli að
koma hingað í það óendanlega
eftir þessum vesælu, þremur
shillingum, þá skjátlast yður,
kona góð!“ sagði gróf karl-
mannsrödd, „þessvegna ákvað
ég að korna hingað í kvöld, og
HEIMILISRITIÐ
25