Heimilisritið - 01.11.1948, Qupperneq 50

Sjálfsœvisaga
hcrtogam
af
Windsor —
4- þáttur
<k
Elnangrun bernsku
minnar lýkur
Jólin.
Þar sem að öllu gamni fylgdi
talsverð alvara hjá okkur, var
Hansel vanur að útskýra fyrir
okkur kristilega þýðingu jóla-
boðskaparins og ef til vill lesa
fyrir okkur úr hinum þekktu
jólasögum Dickens, nokkru fyrir
jól, en mamma safnaði okkur að
píanóinu til að' æfa jólasálma.
Og til þess að minna okkur á
skyldur þær, sem fylgdu ætterni
okkar, höfðu foreldrar mínir
okkur nærstödd á jólakvöld, er
útbýtt var kjötgjöfum til leigu-
liða búsins.
Þetta var einstök athöfn. Á
hvíta borðdúka hafði verið rað-
að stóreflis, blóðugum nauta-
kjötsstykkjum, er sérhvert var
merkt þeim, er fá átti. Konung-
ur og drottning sátu úti við
dyrnar, til að heilsa leiguliðun-
um um leið og þeir gengu í röð'
fram hjá þeim. Karlmennirnir
tóku í húfur sínar, en konur
hneigðu sig að gömlum sið.
Þegar heim kom fengum við
te, en eftir það var klukkum
hringt, er tilkynntu komu jóla-
sveinsins.
Við eltum hann í röð inn í
danssalinn. Hinar stóru hurðir
opnuðust, og í ljós kom gríðar-
stórt grenitré úr skóginum, svo
hátt, að það náði upp undir loft.
Á því loguðu kertaljós og það
var fagurlega skreytt, en kring-
um það voru hvít borð, hlaðin
gjöfum.
Við börnin urðum ávallt að
bíða þar til síðast, en það var
okkur mikil raun. Þegar afi benti
okkur loksins að koma, leið ekki
á löngu þar til allur salurinn varð
eitt umbúðahaf og bergmálaði af
fagnaðarlátum og drunu’m véla-
leikfanganna.
Og svo á heimleiðinni, niður
brekkuna, liittum við þorpskór-
inn, sem var á leið upp að Stóra
húsinu, til að svngja jólasálma
fyrir konunginn.
48
HEIMILISRITIÐ