Heimilisritið - 01.11.1948, Qupperneq 53

S j óliðsf oring j aef ni.
Hér á dögunum, þegar ég
var að hugsa um þær breyting-
ar, sem orðið hefðu á lífi mínu
frá því í bernsku, kom mér til
hugar, að' sennilega hefði aldrei
orðið meiri breyting á því, en
þegar einkalifi mínu sleppti.
Ég ólst upp áður en ljósmynd-
irnar urðu algengar. Það kom
sjaldan fyrir, að við þekktumst
á götu, og ef það kom fyrir, þá
var okkur heilsað á vingjamleg-
en hátt, eða ef um var að ræða
hirðfólk eða ættingja, þá með
því að hattinum var lyft lítil-
lega.
Arið 1907 lauk einangrað'ri
bernsku minni og ég hóf undir-
búninginn að lífsstarfi mínu, sem
faðir minn hafði valið mér Ég
var tólf og hálfs árs og því nógu
gamall til að taka inntökupróf í
s jóliðsf oringj askólann.
Fyrsta raunin var munnlegt
próf, sem framkvæmt var af
stranglegum flotaforingjum og
skólameisturum. Ein spurningin,
sem lögð var fyrir mig, var sú,
hvort ég væri myrkfælinn, og ég
hafði varla stunið upp lágróma
neitun, er ég var spurður, hver
væri eftirlætis rithöfundurinn
minn.
Nokkrum dögum síðar var
mér tilkynnt, að ég gæti tekið
þátt í skriflegu prófi. Hér kom
vissulega reynsla á það', hvað ég
Þorpskennarinn Walter Jones var vanur
að jara með okkur í langar göngujerðir
og frœða okkur uni jurta- og dýralíjið.
hefði lært hjá Hansel. Ég lá
lengi vakandi það kvöld. Tveim-
ur vikum síð'ar sat ég, ásamt
nokkrum hundruðum drengja
frá margskonar skólum, allstað-
ar að í Bretlandi og nýlendun-
um, í prófsal miklum í London,
og í þrjá daga barðist ég í próf-
inu. Það voru ekki nema 67, sem
gátu komizt að, og ég fór út úr
salnum með þá bæn á vörum, að
ég stæðist prófið.
Eftir margra daga spenning
tilkynnti faðir minn, að ég hefði
náð prófi inn í sjóliðsforingja-
skólann, og í maí-mánuði átti ég
að ganga í Konunglega flota-
skólann í Osborne.
HEIMILISRITIÐ
51