Heimilisritið - 01.11.1948, Síða 56

andlitið á Ben, og Júlía frísaði.
Ben sat og glápti upp til him-
ins og tottaði pípuna og var nær
kominn á höfuðið fram á milli
liestanna, þegar þeir snarstönz-
uðu allt í einu.
Cromwell og Júlía gengu eitt
skref áfram og stönzuðu svo aft-
ur. Ben reis upp og náði jafn-
vægi.
„Hver skrattinn sjálfur!"
tautaði hann og góndi niður eft-
ir veginum. Þarna stóð tómur
bíll og lokaði hinum mjóa vegi.
Ben klöngraðist niður og bölvaði
upp í eyrun á Cromwell og Júlíu.
Hann rölti i óvissu kringum bíl-
inn og athugaði hann með engri
vinsemd. Enginn maður sjáan-
legur.
„Fjandinn liirði þann mann,
sem skilur bíl sinn eftir hér og
lokar veginum“, urraði Ben og
leit á Cromwell og Júlíu, svo sem
til að láta þau samsinna. „Ég
verð víst að ýta skrjóðnum burt
sjálfur. Eg vildi að liann væri
kominn hér, sá sem hefur skilið
hann eftir, þá skyldi hann fá það
að heyra, sem hann ekki gleymdi
til næsta máls. Svo sannarlega
ekki!“
En Ben gat ekki hreyft bílinn.
Það hrikti og brakaði í honum,
þegar hann ýtti á hann, en hann
hrærðist ekki úr stað. Ben sló úr
pípunni, þurrkaði framan úr sér
svitann og teymdi hestana i
kring, utan vegar. Er hann
komst aftur upp á veginn, stöðv-
aði hann liestana og gekk aftur
að bílnum. Nú fyrst leit hann
inn í hann.
„Drottinn mixrn dýri!“ sagði
hann skrækróma.
Hann gaut augunum upp og
niður eftir veginum, opnaði
dyrnar og dró fram eitt par af
silkisokkum.
Ben var of æstur til að segja
nokkuð eða gera nokkuð. Litlu
seinna, meðan hann enn var að
þukla sokkana, varð honum litið
inn í bílstjórasætið, og þá sá
hann, sér til mikillar undrunar,
fjögra lítra brúsa af eplavíni
undir stýrinu, næstum því tóm-
an. Ben tók þegar úr honum
tappann til að vita, livort lögur-
inn væri sterkur. Og það var
hann. Hann stakk þumalfingrin-
um í hankann og lyfti brúsan-
nm að vörum sér. Mjöðurinn var
í sterkasta lagi, en það var ekki
mikið eftir af honum.
„CromweH“, sagði hann og
smjattaði af ánægju, „þetta
hérna er allra bezti eplamjöður,
af affallseplum að vera“.
Meðan Ben var að koma brús-
anum kirfilega fyrir undir sæt-
inu aftur, kom hann auga á flík
nokkra, eitthvað í ætt við bux-
ur, sem lá á gólfinu í kuðli, inn-
an um þessar græjur, sem bíln-
um var stjórnað með. Hann dró
54
HEIMILISRITIÐ