Heimilisritið - 01.07.1954, Blaðsíða 56

„En nýja auglýsingin mín verð-
ur áreiðanlega góð'. Takið þér
bara eftir.“
„Og hvernig á hún að hljóða?“
spurði afgreiðslustúlkan kurteis-
lega.
„Druslulegur piparsveinn með
lieilt fjall af óstoppuðum sokk-
um óskar eftir að kynnast
stúlku, sem kann að bæta,
pressa, stoppa í sokka og bursta
skó, með hjónaband fyrir aug-
um.“
„Er þetta allt ?“ spurði stúlk-
an.
„Já, haldið þér ekki, að ég
muni finna þá réttu?“ spurði
Marteinn.
Stúlkan fór hjá sér og vissi
ekki vel, hverju hún átti að
svara. „Það vildi ég óska yðar
vegna,“ svaraði hún loks.
Kvöldið eftir, þegar Marteinn
kom heim, gáði hann strax í
póstkassann, en honum til mik-
illar undrunar var hann tómur.
Daginn eftir fékk liann ekki
heldur eitt einasta bréf. Og þeg-
ar hann spurði veitingakonuna,
fékk hann það ómilda svar, að
það væri varla að búast við því,
að hann fengi mörg kíló af bréf-
urn daglega.
Hryggur í bragði gekk hann
þriðja daginn upp stigann til
herbergis síns. Hann þorði ekki
lengur að vonast eftir bréfum frá
giftingarsjúkum stúlkum. Bara
að hann hefði valið einhverja af
einmana stúlkunum eða eina af
þeim, sem áttu einkabíl og tjekk-
hefti.
Þegar hann ætlaði að' fara að
opna dyrnar að lierberginu sínu,
kom veitingakonan honum í
opna skjöldu. Hún var ákaflega
æst og reiðileg.
„Nú er nóg komið!“ æpti hún.
„Nú látið þér yður ekki lengur
nægja að brenna gat á gólftepp-
ið og fægja skóna yðar með gar-
dínunum mínum.“
„En kæra frú.“ Marteinn
reyndi að róa liana. „Hvað' í ó-
sköpunum hefur komið fyrir?“
„Verið þér ekki svona sak-
leysislegur, bannsettur .. .“ Tií
allrar hamingju gat hún ekki
fundið heppilegt orð. „Auðvit-
að á ég við það, að þér skuluð
leyfa kvenmanni að' koma og'
heimsækja yður . . .“
„Kvenmaður í heimsókn?“
spurði Marteinn undrandi, ýtti
kerlingunni til liliðar og opnaði
dyrnar á herberginu.
Við honum blasti vel ræstað
og hreinlegt herbergi, sem hann
54
HEIMILISRITIÐ