Heimilisritið - 01.07.1955, Side 10

þig. Þeir eru ekki einu sinni viss-
ir um að ég sé hér í borginni.
En þeir röktu sporin mín og
misstu af þeim hér í grenndinm
— það er allt og sumt.“
,,Ég sagði að þú mættir ekki
koma hingað.“
Hann sló hana í andlitið með
flötum lófanum. „Þegiðu. Farðu
inn í herbergi þitt og hafði hægt
um þig. Ég verð húsráðandinn
hér eftir. Ef þú reynir að óhlýðn-
ast mér sýni ég þér enga misk-
unn.“
Það small í einhverju, sem
hann hélt á í hendinni. Hún gat
ekki séð hvað það var í myrkr-
iu. En hún vissi það.
Hann hratt henni inn ganginn.
Hún fór til herbergis síns og
lokaði dyrunum hljóðlega á eftir
sér. Hún kveikti ekki. Hún sat
1 rökkrinu og hlustaði. Það var
gluggi á herberginu, en hann
kom henni að engu haldi. Það
voru tuttugu ár síðan hún hefði
getað klifrað út um hann. Hún
hefði aðeins fallið til jarðar og
legið þar ósjálfbjarga, og hann
myndi . . .
Hún heyrði hann ganga að
bakdyrunum, læsa þeim og
stinga lyklinum í vasann. Þar
með var sú undankomuleið
henni lokuð. Síðan fór hann aft-
ur að aðaldyrunum. Hann fór
ekki niður í kjallarann. Hann
vissi að herra Davis myndi ekki
koma heim í nótt, hann vissi að
honum var óhætt að vera uppi
alla nóttina. Hver ætti að vita
það betur en hann? Hún heyrði
hann breiða úr einhverju frammi
við dymar á ganginum og leggj-
ast niður á það.
Hún beið. Gamalt fólk er þol-
inmótt.
Hún heyrði hann kveikja á
eldspýtu skömmu síðar, og hún
sá gulan bjarma flökta í rifunni
milli stafs og hurðar í herbergi
hennar. Síðan fann hún tóbaks-
reyk leggja inn um glufuna.
Hann hafði vafið sér vindling
til að róa æstar taugar sínar.
Það var veikleiki hans. Hann
gat myrt fólk með köldu blóði,
en hann gat ekki verið án þess-
ara litlu sívalninga, sem hann
reykti í tíma og ótíma.
Hún sat hreyfingarlaus. Hún
var sveipuð myrkri. Hún gat
beðið. Hún átti nóttina vísa.
HIJN var á kreiki um dagmál,
eins og hún hafði verið daglega
síðast liðna áratugi. En að þessu
sinni var starf hennar fólgið í
öðru en hún átti að venjast. Hún
þurfti ekki að bera heitt rak-
vatn upp á loftið. Herra Davis
var þar ekki lengur. Herra Da-
vis myndi aldrei bíða hennar þar
framar. Herra Davis var niðri í
8
HEIMILISRITIÐ