Heimilisritið - 01.07.1955, Qupperneq 33

Þá hefur þú orðið, Quarles.
— Ég hef sannarlega fundið
nokkuð, sem getur verið mjög
mikilvægt, sagði' einkaspæjar-
inn. Það er þó ekki svo mikil-
vægt, að það geti leyst gátuna
alla. Það segir til dæmis ekkert
um ástæðuna fyrir því, sem skeð
hefur hér. Franklin var ekki
elskaður — hvorki hér í þessu
héraði né annars staðar. Hann
var mjög ónotalegur 1 framkomu
og átti fjölmarga óvini. Einn
þessara óvina hefur myrt hann.
Það vitum við með vissu. Við
vitum einnig, að við morðið hef-
ur verið notuð eiturtegund, sem
heitir nitrobenzin. En hvaðan
hefur morðinginn fengið eitrið?
Hann getur hafa búið það til
sjálfur ef hann hefur haft eitt-
hvað vit á efnafræði.
— Þér sögðuð fyrst, að þér
hefðuð komizt að einhverju mik-
ilvægu, en mér finnst að þér
vitið ekki neitt, sagði Desmond
Carr hæðnislega.
— Það, sem ég hef fundið,
hefur gefið mér nafnið á morð-
ingjanum, sagði Quarles hvasst.
— Sá möguleiki hefur verið
ræddur, að Franklin hafi fengið
eitrið í appelsínuvatni, sem hann
drakk. Ég trúi nú ekki á þá
kenningu. Hver gat vitað fyrir-
fram, að Franklin myndi drekka
einmitt þetta appelsínuvatn á
einmitt þessum stað? Ég er einn-
ig viss um að hann hefði fundið
lyktina af beizkum möndlum og
það hefði vakið grunsemdir
hans.
— Lyktin hefur nú verið sú
sama á hvaða hátt sem hann
hefur fengið eitrið, er það ekki?
skaut frú Meaker inn.
— Franklin átti erfitt með að
finna þef og lykt í dag vegna
þess að hann var illa kvefaður.
Munið þið ekki hve oft hann
snýtti sér meðan hann talaði?
Morðinginn er maður, sem hef-
ur þekkt hann mjög vel og vissi
að einmitt í dag átti Franklin
mjög erfitt með að finna nokkra
lykt. Morðinginn getur með öðr-
um orðum ekki verið neinn héð-
an úr bænum. Fr^nklin kom
hingað rétt í sama mund og
hann átti að stíga upp á sviðið
og enginn hér gat vitað fyrir-
fram að hann var kvefaður.
Morðinginn getur aðeins verið
einn maður, nefnilega maðurinn,
sem keyrði með honum frá Lond-
on — einkaritari hans Desmond
Carr.
— Þetta er furðu djörf ákæra!
— Carr hló hátt. — Þér vitið þá
auðvitað hvemig ég myrti hann,
er það ekki?
Spurningin var sett fram af
ískaldri hæðni,' en nokkurs
skjálfta varð vart í röddinni.
#
JÚLÍ, 1955
31