Heimilisritið - 01.07.1955, Blaðsíða 55

Veitingahúsið „Skytturn-
ar þrjár“ var farið að fá
á sig slæmt orð vegna
hinna tíðu þjófnaða úr
veskjum gestanna. Það
var því tímabært fyrir
Sprott lögreglumann að
taka til sinna ráða . . .
Grænir
fingur
,,£g er lasin í dag, ungjrú Meldicott,ii sagði Connie
um leið og hún þaut út.
Smásaga eftir
Doris
CaldwelI-BIa\eIey
FRÖKEN MELDICOTT í veit-
ingastofunni „Skytturnar þrjár“
var í æstu skapi.
Hvasst nef hennar titraði og
bleiku fiskaugun reyndu árang-
urslaust að skilja svipinn í aug-
um hins imga leynilögreglu-
manns. Hún andvarpaði og hélt
áfram:
— . . . en það skiptir mestu
máli, að ég veit hver þjófurinn
er, er það ekki? Auðvitað verð-
ur að fá sannanir — það veit ég
eins vel og þér. Þið í lögreglunni
gerið ekkert nema þið hafið
sannanir, en það ætti ekki að
vera erfitt að fá þær úr því að
ég veit hver það er . . .
— Já, það er ágætt, sagði
leynilögreglumaðurinn þurrlega.
Fröken Meldicott leit efagjörn
á hann meðan hann skrifaði eitt-
hvað í vasabók sína og svo sagði
hún önuglega:
— En rétt skal vera rétt. —
Connie er ágæt þjónustustúlka
og gestimir eru mjög ánægðir
með hana. í hvert skipti, sem
þeir tala við mig, hrósa þeir
henni til skýjanna. Það yrði mik-
il óánægja hjá þeim, ef ég ræki
hana, þó að það sé auðvitað auð-
veldasta leiðin til þess að losna
við hana.
Fröken Meldicott tók sér mál-
hvíld, en bætti svo við:
— Annars er hún líka ein af
þeim, sem myndu lögsækja okk-
ur, ef hún yrði rekin að ástæðu-
lausu áður en ráðningartíminn
JÚLÍ, 1955
53