Helgafell - 01.12.1955, Síða 67
William Faulkner:
Ella
Timburriðið fram á hengibrúninni var eins og ieiksmíði eftir
barn. Það las sig fram með bugðóttum veginum eins og þráðarvaf,
en varð að flöktandi hysju, um leið og það þaut fram hjá bílnum. Það
flögraði afturundan og á burt eins og skærum hefði verið brugðið á
strengdan borða.
Síðan bar þau framhjá leiðarmerkinu: Það var fyrsta leiðarmerk-
ið: Millsborg 6 mílur, og Ella hugsaði með sér: „Við erum alveg að
verða komin. Nú er það orðið of seint,“ og leit á Pál, sem sat við hlið
henni með hendur á stýri, en sneri vanganum að henni og starði á
hraðflótta brautina. Hún sagði: „Jæja. Hvað á ég að gera til þess að fá
þig til að giftast mér, Páll?“ og hugsaði: „Það var maður að plægja á
akrinum, og hann horfði á okkur þegar við komum þarna út úr skóg-
inum; Páll var með bílteppið og við fórum aftur upp í bílinn.“ Hún
hugleiddi þetta með rósemd, nokki-u tómlæti og skorti á athygli, af
því að nú var eitthvað nýtt í vændum, sem gera myndi þetta að
engu. „Eitthvað hræðilegt, sem ég er búin að gleyma,“ hugsaði hún
og virti fyrir sér þjótandi leiðarmerkin, sem nú urðu æ tíðari og fluttu
Millsborg óðfluga nær. „Eitthvað hræðilegt, sem rifjast upp fyrir mér
eftir andartak.“ Upphátt sagði hún, stillilega: „Ég á þá ekki annars
úrkosta, eins og nú er komið, eða hvað?“
Páll leit ekki á hana að heldur. „Nei,“ sagði hann. „Þú átt ekki
annars úrkosta.“
Þá mundi hún um leið, hvað það var, sem hún hafði gleymt.
Hún mundi eftir ömmu sinni, sem beið í Millsborg og fór að hugsa
um gömlu konuna, svona heyrnardaufa, og köld, óflýjanleg augu
hennar; það setti að henni furðu og örvæntingarró í senn: „Hvernig
fór ég að gleyma henni? Hvernig í ósköpunum? Hvernig?“ Hún var
átján ára. Hún átti heima í Jefferson, tvö hundruð mílur í burtu,
hjá föður sínum og ömmu, í allstóru húsi með löngu forskýli, umslegnu
vínviðum, ljóslausu. Þar úti í skugganum fór hún hálfa leið svo að
segia á hverju kvöldi, með sínum í hvert skiptið, unglingum úr þorp-
inu fyrst, en síðan næstum því hverjum, sem að garði bar, hvaða