Helgafell - 01.12.1955, Qupperneq 102

100
HELGAFELL
Hitinn hefur aldrei farið niður úr 16 stigum Celsíus og aldrei upp
fyrir 28 stig.
Um kvöldið þarf Mr. Wright að vega kókóbaunir og ég fer með
honum. Hann borgar verkamönnunum sem svarar 2 kr. á hvert kíló
fyrir að safna ávöxtunum saman, ná baununum úi' þeim og láta þær
í poka. Þess vegna þarf að vega baunirnar svo að hver fái sitt.
Leðurblökur og asnar. Við höfðum ekki lengi verið inni eftir
þetta, þegar Ása kallar á mig í ósköpum og biður mig að koma strax.
Ég heyri að hún er úti í myrkrinu og skil ekkert í, hvað hafi komið
fyrir, en auðheyrt er, að henni er mikið niðri fyrir. Það hlýtur að
vera um slys að ræða, því að hún lxeldur áfram að kalla á mig lát-
laust og biður mig að koma strax. Ég rýk út og þar stendur Ása með
kerti. „Hvað liefur komið fyrir?“, spyr ég.
„Sérðu hvernig blóðið lagar úr asnanum?“ segir Ása. Ég sé að
sár er á miðjum hálsi asnans og að blóðlækur rennur niður eftir skinn-
inu. „Það er leðurblakan, sem hefur verið á ferðinni rétt einu sinni
og sogið blóðið úr asnanum mínum, íitla aumingjanum, uppáhaldinu
mínu,“ segir Ása. „En hún skal fá fyrir ferðina, það kvikindi,“ segir
hún. Síðan fer hún inn, sækir síróp og stryknin, smyr sírópi í sárið
og allt í kringum það og setur síðan stryknin út í sírópið. „Þessi kvik-
indi koma nefnilega oft aftur sömu nóttina til að bíta, og þá lepja
þau upp sírópið með eitrinu í, svo að þau drepast.“
Þessar blóðsjúgandi leðurblökur geta verið hættulegar bæði
mönnum og skepnum. Ekki aðeins með því að sjúga úr þeim blóðið,
svo að fjörið getur fjarað út, heldur einnig vegna þess að hundaæðis-
virus berst iðulega með munnvatni blóðsuganna inn í vefi þess, sem
fyrir bitinu verður, en það eru aðallega dýr, og þess vegna eru allar
skepnur á Trinidad bólusettar gegn hundaæði.
Ása á tvo asna og heldur því fram, að þeir séu með allra greind-
ustu dýrum. Sama hef ég heyrt aðra segja. Og þeir, sem hafa með
múlasna að gera, en þeir eru afkvæmi hests og asna, segja þá greini-
lega vitrari en hesta. Asninn hefur ranglega fengið orð íyrir að vera
heimskur. Ef við gætum skilið mál hans myndi hann sennilega nota
orðið maður sem skammaryrði, þegar hann er að brigzla öðrum asna
um heimsku.
Við sitjum öll góða stund eftir þetta úti á svölum og röbbum
saman. Asa þarf um margt að spyrja að lieiman og henni er svo
mikið nýnæmi að tala íslenzku, að hún á dálítið erfitt með að stöðva
sig. En málið talar hún eins hreint og rétt eins og hún hefði komið
að heiman í gær.
Heimsóknir til lækna. Morguninn eftir, sem er laugardagur, fer