Stígandi - 01.10.1944, Side 12

STÍGANDI
I.
Er fennir á gluggann og fárveður þjóta
þá finnst mér það, vetur, til raunabóta,
ef birtist mér sýn — milli svefns og vöku —
og sóldjásn og hending úr vorsins stöku,
Þá heyri eg um óraveg glauminn í giljám,
sé glampann af laxi í myrkvuðum hyljám,
og laufvísa úr kjarrskóg' mér hljómar í hjarta,
sem hástuðluð lofgjörð um sumarnótt bjarta.
Og vitund mín fagnar og heiði mitt hækkar
og hrímrósum köldum á glugganum fækkar;
þær hverfast í glitskóg, sem Ijóma lætur
EÍn logandi hvolfþök um Jónsmessunætur.